بر زمین میزندش ؛ آنچه که در لیاقت تئاتر بود و آنچه که باید باشد رو کاملا به معرض نمایش گذاشت . دوست دارم مورد به مورد همونطور که ثانیه به ثانیه لذت بردم کار رو تشریح کنم :
- داستان پیچیده در عین حال قابل فهم .
- کارگردانی جسورانه و تکنیکی.
- کیفیت طراحی صحنه فوق العاده متفاوت با تمام آثار حال حاضر .
- دکور عجیب و خاص که در اثر دیگری ندیده بودم.
- نور پردازی ، ساند افکت ، موسیقی تاثر گذار.
- بازیگری ....... بازیگری ....... بازیگری ........ و وای از ترکیب بازیگر که قدرت مطلق
... دیدن ادامه ››
صحنه بودند .
* دانیال خیری خواه ه نقطه ی عطف داستان بودی و از شروع نمایش تا رورانس پاتو از صحنه بیرو نذاشتی ( چکه چکه عرق ریخت و تا پایان کار کیفیتی پلکانی، رو به بالا رو اجرا کرد).
* آرش اشاداد که ما تمام مدت نمیتونستیم درک کنیم چطور بر قوانین فیزیک غلبه میکنه و بدون هیچ نگهدارنده ای آنچنان نرم و رقصان د صحنه حاضر میشه.
* سپاس رضائی با چهره ی خفن و تیپ خاص و البته عضلات ورزیده ای که نشون دهنده ی ماه ها تمرین سخت و پشتکاره و صدایی که در سالن طنین اندازه .
* امیر باباشهابی با ژست های تخصصی و هدفمند (ضربات قانونمند به سینه و...) و ورزیدگی که هم در عضلات هم حنجره کاملا مشهوده در ضمن سبک بالی .
* نواب ثریا بازیگری طناز یا هیولایی ترسناک ! وقتی وارد صحنه میشدی ما کوهی از عضلات میدیدیم و با حرکاتی نرم تر بال زدن پرنده و در صحنه ی بعد مشت هایی که زمین رو میشکافت .
* سهیل رجب ؛ چه کردی با روح ما ، که ما هم مثل کاراکتر داستان میخواستیم فریاد بزنیم بخون صاحب صدا .... بخون و جام می ما رو از آوای خوشت لبریز کن .
* صالح حیدری عزیز با تیپی که برای ما دهه 60 تی ها خاطرات زیادی رو یاد آوری کرد و البته تعهد ارزشمند و حفظ راکورد اجرایی . احسنت .
** استاد عزیز؛ آقای علی شمس ، شما و تیم قدرتمندت ورای انتظار در مقیاسی متفاوت بود. خوشحالم که توفیق حاصل شد و 2 مرتبه به تماشای این اثر فاخر نشستم **
بر زمین میزندش ؛ تحیر و زیبایی محض بود.
ارادتمند؛ فرزاد مختاریان.