مرتضی یعقوب پور بازیگر

هملت قاتل تنها یک نمایش نبود، بلکه شبیه فرو رفتن در مغز فروپاشیده‌ی یک روح بود. مسعود طیبی در اجرایی جسورانه و سخت، نه‌تنها هملت را بازی کرد، ... دیدن ادامه ›› بلکه شکنجه‌ی ذهنی او را زیست.
رفتارش با سر پدر و مادر، آمیخته‌ای از جنون و دلزدگی بود، دست بریده‌ای به نام «خوراک گوشت» را به مادر می‌داد تا بخورد و بی‌پرده، به تولد خودش حمله‌ ور می‌شد. بازی در بازی، زبان کلاسیکِ شکسپیر را گاه می‌شکست و به محاوره‌ای خشن پناه می‌برد، انگار خودش هم از سنگینی ادبیات می‌گریخت.
موسیقی زمخت، تکرارشونده، و آزاردهنده، همان‌قدر روح تماشاگر را خراش می‌داد که روان هملت را.
فریادهای برو بیرون از سرم، کوبیدن سر به کف صحنه، و دگردیسی‌های بدنیِ بازیگر، بدن را به یک نقاشی زنده از رنج و روان‌ پریشی بدل کرده بود.
اکسسوارها مثل گردنبند مادر و هدفون جام های شراب و ...، عناصری فراتر از شیء بودند، آن‌ها خاطره، صدای درونی، و دردِ هملت را نمایندگی می‌کردند. تکرار بعضی صحنه‌ها و دیالوگ‌ها، ذهن مخاطب را به درون یک حلقه‌ی جنون می‌برد که انگار پایان ندارد.
در لحظاتی کودک‌گونه، ادای بچه‌ها را درمی‌آورد، با پدر و مادرش قایم‌باشک بازی می‌کند، اما نه در پارک یا اتاق، بلکه میان ویرانه‌های ذهنی یک شاهزاده‌ی شکسته.
در گوشه‌ای مادر را پنهان می‌کند، در گوشه ای دیگر پدر را.
در نقطه‌ی اوج، هملت خودش را بر زنجیری آهنی که به‌شکل طناب دار آویخته بود، حلق‌آویز می‌کند. از تماشاگران می‌خواهد برخیزند، او را قضاوت کنند، و آن‌هایی که بلند نمی‌شوند، از زبان او لقب «ترسو» می‌گیرند.
رفتارش با سر پدر و مادرش دیگر صرفاً نمادین نیست؛ خشونتی واقعی و جسمانی در آن جاری‌ست. سر پدرش را بر زنجیر تاب می‌دهد، چندباره آن را می‌لیسد، با آن بازی می‌کند، آن را می‌پرستد و می‌کُشد.
و در پایان، هملت پشت به صحنه، با صندلی چرخ‌دار و اسلحه، خودش را خلاص می‌کند.
پایان نه با مرگ، که با شلیک به "بودن" فرامی‌رسد.
این هملت، دیگر آن شاهزاده‌ی بی‌گناه نیست. قاتل است. و ما تماشاگران، شریک جرم.
در این اجرا، بودن یا نبودن، دیگر فقط یک سوال فلسفی نیست؛ یک وضعیت است. یک زخمِ باز. یک دیالوگ بی‌پاسخ.
دستمریزاد استاد مسعود طیبی عزیز

درود و خسته نباشید میگم به تیم عالی نمایش فین جین به قول محسن بیده بیا ببین بشوره ببره هر کار بدی که دیدی واقعا شست برد چقدر نیاز داشتم به یه همچین کار فوق العاده ای میدونم این نمایش نیازی به تبلیغ نداره نیاز به تعریف نداره ولی دلم نیومد ننویسم چه قدر خوبه که این چنین نمایش های اصیل ایرانی قصه ی خوب شخصیت های بزرگ کشورمون در تاریخ بهش پرداخت بشه علاوه بر متن خوب موسیقی بی نظیر واقعا خسته نباشید میگم عالی بودین گروه موسیقی نور، لباس، گریم خوب کارگردانی خوب و تیم پشت صحنه عالی که باعث شده زحمت این عزیزان دیده بشه و برسیم به بازی بی نظیر بازیگران که دوساعت با انرژی بالا ریتم بالا و زحمت فراوان ذره ای خستگیشون رو نشون ندادن و به نحو احسن ایفای نقش کردن حظ کردم همگی در بازیگری عالی بودین نمیتونم بگم کسی نسبت به کس دیگری برتری داره چون همه عالی بودن ولی نظر من کاملا شخصیه بازی محسن زر ابادی برای من فارق از بازی خوب دیگر بازیگران همچنین حسین شفیعی و بازیگر زن نمایش برای من بسیار جذاب بود تیپ سازی های عالی و بی نقص این همه دیالوگ سخت که به خوبی اجرا شد بداهه ها عالی صدای خوب و رسای بازیگران و ... محسن زر ابادی عزیز در صحنه ای که زنپوش میشن اینقدر ریز و درست دلبری میکنه باید دید و لذت برد تضاد بی نظیر چهره و صدای مردانه و بم زر آبادی با اشوه های زنانه و رقص بی نظیرش و بازی درجه یکش همه را محصور میکند تمام جزئیات زنانگی را به خوبی تمام اجرا کرد دیالوگ ببین ناصر برات سیبیل گذاشتم عالی بود بعد یهو توجهمون میره به ریش و سبیل پر پشت سید جواد یحیوی گه نقش دیگر سوگلی ناصرالدین شاه را دارد در کل همه چی عالی بود امیدوارم این کار در سالن های دیگر هم باز اجرا برود حیف است ندید این همه هنر این عزیزان رو ممنون از شما عزیزان که این چنین تاتر را زنده نگه داشتین 💖

سلام و عرض ادب خسته نباشید میگم به گروه نمایشی 1999 از نظر من دیشب شاهد کاری بسیار خلاق و دلهره اور و یاداور روزهای سخت و تلخ بیماری کووید 19 و گونه های متفاوت از این ویروس منحوس بودم که به درستی و زیبایی به این نمایش پرداخت شده بود کارگردانی خلاق و کم نظیر اقای اقاخانی عزیز که واقعا دستمریزاد میگم به ایشون و تیم خوبشون طراحی صحنه، نور و موسیقی عالی بود بازیگران محترم و کاربلد این نمایش همگی عالی بودند واقعا خسته نباشید میگم فارق از بازی خوب همه ی بازیگران و کلیت کار، بازیگر نقش جنازه که برای من تداعی گر خود ویروس کرونا بود من از این کاراکتر حس ترس حس مرگ و ویروس کرونا رو دریافت کردم از لحظه ی ورودشون و قدم های سنگینشون
و لحظه ای که وارد یخچال میکنن ایشون رو به شدت بازی ایشون من رو تحت تاثیر قرار داد مدام دنبالش کردم یه پلک هم نزد و حتی نفس کشیدنش هم مشخص نمیشد خارق العاده بود بدون یک کلمه دیالوگ تمامی حس هارو به من منتقل کردن هم خنده گرفتن هم حس ترس رو انتقال دادن هم واقعا انگار یک جنازه ی واقعی رو صحنه بود با این که شاید نقش در وهله ی اول ساده بنظر برسه اما خیلی نقش چالش برانگیز و سختی بود بنظرم که بازیگرش به خوبی از پس نقش براومده بود و شاید هم فراتر قطعا پارتنرها و بازیگران اینقدر خوب بودن در کار که همگی در این نمایش خوب دیده شدند.
خوشحالم که این نمایش رو از دست ندادم.

این نمایش رو از دست ندین تئاتر کمدی خوب با بازی های فوقالعاده و کارگردانی کم نظیر و متنی متفاوت و خلاق تبریک میگم به تمام عوامل نمایش آلزایمر
همه ی بازیگران به اندازه ای که نقش اجازه میداد خوب بودند و واقعا لذت بردم از اجرای این نمایش شاید برخی ها نپسندند یا بگویند که کار کمی به سمت و سوی تئاتر آزاد میرود از نظر من خنداندن کار بسیار سختی است و اگر اینطور فکر میکنن یکبار به دیدن کار ازاد بروند تفاوت را متوجه میشوند قصد تخریب ندارم تئاتر ازاد خود مقوله ای جدا است و این تئاترهایی که به اصطلاح موزیکال و بی محتوا هستن تئاتر ازاد نیستن تئاتری هستن که معذورم در موردشان چیزی بگویم نمایش الزایمر نمایش شریفی است و از دیدنش لذت خواهید برد میر نادر مظلومی عزیز شما همیشه با بازی های بی نظیرت من رو غافلگیر میکنی همیشه سعی کردی متفاوت ارائه بدی کارکتری رو و یاد گرفتم و لذت بردم دمتون گرم

خسته نباشید میگم به کارگردان خوب و خلاق کار اقای سعدی و همه عوامل و بازیگران فوقالعاده ی نمایش ساپو اول نمایش متن و موضوع کار کمی برای من مبهم بود و رفته رفته با کار همراه شدم بازی های زیبا و درست و خلاق از بازیگران خوب کار به خصوص دختران نمایش که به زیبایی تمام ایفای نقش کردند خلق تصاویر و قاب های زیبا، نور پردازی زیبا و درست و همچنین موسیقی کار که واقعا فکر شده و فوقالعاده بود و همچنین طراحی صحنه و کارگردانی کم نظیر کار نشون میده که تمامی زحمات و تلاش این گروه به ثمر نشسته و نمایش در خور مخاطب تئاتر به نمایش گذاشتند حضور عروسک جذابی که به من کمی حس وهم و ترس رو القا کرد که واقعا فکر شده و خلاقانه بود و قابها و تصاویری که برای ما اشنا بنظر میومد دم همگی گرم لذت بردم

من سواد نقد ندارم صرفا نظر خود و انچه که دریافت کرده ام را مینویسم بسیار لذت بخش کاری متفاوت، پر ریسک و بسیار عمیق
کار بازیگران بخصوص اقای رسولی بسیار سخت و حساس بود که به زیبایی تمام اجرا شد حرکات بدنی بسیار سخت برای بازیگر و ریتم و تمپوی بی نظیر و بکار بردن سکوت در نمایش برای من بسیار لذت بخش بود حرکات قطعه قطه یا همان لکنت داشتن در حرکت بسیار جذاب بود و کار بازیگر بسیار سخت
و موسیقی زیبای بامداد افشار که در بعضی صحنه ها نمیدونم چرا منو یاد ادیسه فضایی ۲۰۰۱ فیلم کوبریک انداخت