نوشتاری نه در باب نمایش نادیده ، برای مردی که دغدغه داشت
مرد را دردی اگر باشد خوش است درد بی دردی علاجش آتش است
نخستین بار که به تماشای اثر یک خاطره، یک مونولوگ، یک فریاد و یک نیایش نشستم- گواراترین مونولوگ تلخ زندگیم - ؛ مردی را کشف نمودم دغدغه مند (گوهری نایاب! ) ؛ ای دیر یافته با تو سخن می‌گویم .
با بزرگواری در باب هنر گفتمان می‌کردیم ، سخن از رسالت بینابین هنرمند و مخاطب به میان آمد ، نکته ظریفی رد و بدل شد: رسالت خالق ارائه کاری وزین، هدفمند و به نقل از خود جناب آقای خامنه‌ای حفظ حرمت هنر است و رسالت بیننده تحقیق و تامل چه قبل و چه پس از دیدن اثر جهت کشف زوایای زیرین‌تر هدف هنرمند. نکته ظریف آنکه جناب آقای خامنه‌ای هر دو این وظایف را با هم عهده دار شده و در راستای ارتقا بیننده ، هم خلق می‌کنند – به زیبایی – هم اندیشه سازند – به غایت – و هم عاشقانه مسیر تامل را چه پیش چه پس از از تماشای اثر برای بیننده با انبوه داده‌های آنالیز شده چه در قالب صفحه نوشت و یا چاپ کتاب و بروشور همه و همه در اختیار قرار می‌دهند بی هیچ چشم داشتی ! ( فی المثل همین دو نمونه کار جدید ایشان را ملاحظه بفرمایید دو کتاب در راستای دو کار جدیدشان معرفی نموده‌اند. ). زوایای شفاف این هنرمند حتی در مسایل مالی نیز رسوخ دارد وگزارشات شفاف مالی از میزان درآمد و هزینه‌های تولید یک اثر جز به جز توسط ایشان بیان می‌گردد برای مشتاقان دانستن ... دیدن ادامه ›› بیشتر .
مگر می‌شود عاشق نبود و فارغ از جیب و تمام ناملایمات در راستای توسعه فرهنگ کشوری به شدت نیازمند اثر خلق نمود؟ آثاری که هریک به تنهایی علاوه بر پوسته زیبا ظاهری ژرفایی به عمق آلام بشری به دور از رنگ و نژاد و مرز دارد ، آثاری لایه به لایه که عاشق ، مشتاقانه در اختیار بیننده قرار می¬دهد ، با شد که برای مخاطب دریچه‌ای رو به خردورزی بگشاید.
در خاطر دارم بعد از تماشای نمایش شازده کوچولو سرخوش از تماشای اجرایی زیبا همراه با مفاهیمی آشنا که همگی از این اثر مطالعه و در ذهن داشتیم از سالن بیرون می‌آمدیم که کتابی در اختیارمان قرار داده شد، کتابی که پنجره‌ای بود به جهان اندیشه و تفکر اگزوپری و واکاوی زوایای پنهان روحیات و خلقیات بشر.
در ذهن که مرور میکنم نمایشی را به خاطر نمی‌آورم که جناب خامنه‌ای بر صحنه برده باشند بدون اینکه چه پیش و یا پس از اثر بیننده را رها نموده ‌باشند، در خاطر نمی¬آورم اثری از ایشان دیده باشم که تهی از مفهوم و یا زیبایی شناسی باشد و یا حتی در خاطر نمی‌آورم اثری که با تاخیر زمانی شروع شده باشد و این یعنی احترام به هنر ، به انسان به اندیشه به خرد .
چقدر با خاطری آسوده به تماشای نمایش آثاری از مردی خواهم رفت که عاشق است ، عاشق که می‌شوی فارغ می‌شوی از هر قیل و قالی – علت عاشق زعلت‌ها جداست – .
چقدر مشتاقانه در انتظار لبریز شدن از دانش مردی نشسته‌ام که هدف دارد و صد البته دغدغه و غیرت. چقدر خوب است یافتن دستی گرم در این زمستان بی‌انتها –
گر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
نفس، کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم؟
ز چشم دوستان دور یا نزدیک
مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ...
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای، در بگشای
در انتها تنها تشکر و قدردانی می‌ماند از مردی که دغدغه مند است، دغدغه‌مند هنر و انسان پس آنچه از او می‌جوشد همه نوش‌داروست. جناب خامنه‌ای عزیز از جانب خود و تمامی دوستانی که همواره با بنده مشتاقانه در انتظار اثری نو از شما هستیم سپاس‌گذارم.

آبی یا صورتی یا آبی مایل به صورتی چه فرقی میکنه شاید بهترین انتخاب سپید باشه.
آبی مایل به صورتی بی‌شک جزو بی‌رحمانه‌ترین آثاریه که خوردم کرد ، شکست و له کرد و من دیگه یقینا بیننده قبلی نیستم . چندین روز از تماشای این نهیب هولناک میگذره اما انگار قرار نیست چیزی به آرامش گذشته برگرده و فکر میکنم یکی از راستین ترین اصالت‌های هنر همینه . درام اجتماعی به جرفای وجدان انسانی . اصلا نمیتونم و نمیخوام تصور کنم که سرکار خانم بیان و مادر بزرگوار ایشون در هنگامه خلق این شاهکار ( اثر ، تاتر اجتماعی ، مستند اجتماعی و یا هر نام دیگه‌ای که ممکنه مخاطب با ظرفیت خودش بر اون بذاره ) چه رنجشی رو متحمل شدید ، تنها 1 چیزی رو درک میکنم و اون عمق گله‌مندی شما از دوستی که از گوشی استفاده کردند امیدونم منشا کجاست با شما نسبت به شاهکارتون احساس مشترک دارم .
سرکار خانم بیان شما با ما و خودتون چکار کردید ؟ چه رنجی رو متحمل شدید تا این اثر خلق بشه ؟ نمیتونم و نمیخوام چیزی در مورد اثر بنویسم ، آیا بازی هنرمندان خوب بود؟ آیا صحنه پردازی و نور پردازی خوب؟ آیا ...؟ قطعا پاسخ تمام این سوالات مثبت است که این شاهکار تا این اندازه تاثیر گذار بوده است اما من نمیدانم ! من تنها میدانم که روزها از تماشای این اثر میگذره و من ، وجدانم ،اندیشه‌ام و آگاهیم در ردیف 6 صندلی 10 سالن پالیز کماکان گیر کرده‌ایم و در حال مرور داشته‌های انسانیمون هستیم !

کار جالب و متفاوتی بود ، به شخصه از دیدن این اثر لذت بردم و تحت تاثیر بازی خوب بازیگرانش قرار گرفتم ، بازی در جایی که مرز بین تماشاچی و هنرمند مشخص نیست و هنرمند حریم امنی برای بازی خودش نداره و انقدر نفس در نفس بیننده نقش آفرینی میکنه که کوچکترین رفتار پیش بینی نشده بیننده میتونه همه تمرکزش رو از بین ببره به شدت دشوار و سخته بیننده ای که درک نمیکنی الان به کجای این دیالوگ تلخ داره رو به روی تو میخنده و تو باید به کارت با قدرت قبلی ادامه بدی !
به دور از بازی تحسین برانگیز بازیگران و فضای متفاوت محل اجرا ، داستان اثر ، علی رغم نقدی که از دوست نازنین جناب آقای همتی ( با تمام احترام به ایشان و نظرشون ) خوندم ، به نظرم خوب اومد هر چند که ایده‌ جذابی مثل این اثر می‌تونست به مراتب پخته تر و عمیق تر بیان بشه ، ایده جذاب نمایش برشی از زندگی انسان‌های ناهمگنی که به اجبار و به مدت نامعین مجبور به زیست در کنار هم هستند و بازتاب جامعه نا متعادلی که در اون زیست میکنن با شدت بیشتری توشون نمود پیدا میکنه ، نمودی که میشه در انتقام گیری از فردی که حتی شناختی ازش ندارن و نمیدونن به چه علت در بند شده تنها به این دلیل که خودشون این تجربه ناخوشایند رو پشت سر گذاشتن به ظهور میرسونن بدون اینکه فکر کنن میشه انسان بود و جلوی این رفتار حیوانی ایستاد.
میشه با کمی دقت بیشتر توی روایت داستان به تفاوت جهان بینی انسان‌های در بندهم پی برد ، از نویسنده‌ای که به مدت نامحدود در بنده اما ذهنش در جستجوی آزادی تا کسی که ابد و یک روز حبس داره و تنها دلخوشیش شده نقل شنیدن روایات بی سر و ته زندگی سایر زندانیانی که ارتباطی هم با زندگی اون ندارن و کسی که زندون دنیاشه ونمیدونه بعد زندون باید با زندگیش چه بکنه!
به دوستان خسته نباشیدی گرم میگم و بابت اشتباهی که بنده در نمایش روز جمعه مرتکب شدم عذر خواهی میکنم ( انتهای نمایش وقتی در زندان باز شد به ... دیدن ادامه ›› تصور اینکه اثر مثل بعضی از آثار ارزشمندی مثل کارهای استاد گرامی جناب آقای خامنه ای اینگونه تموم میشه از جا بلند شدم و زندان رو ترک کردم که بعدا فهمیدم زمانی برای تشویق هنرمندان گرامی هم در نظر گرفته شده بود ).
امیدوارم زمانی در این مدت کوتاه برای لذت مجدد بردن از این اثر دست بده و پیشنهاد میکنم ( به عنوان کمترین ) لذت تماشای اون رو از دست ندید.

پس خدا ، خدا کجاست ؟
گالیله : خدا ؟ یا در ما ! یا ..........
هیچ جا !