زیاد سلیقه من نبود. ماکزیمم ۵ از ۱۰ میدم بهش. عصبانیت دکتر کمی روی اعصاب بود، شخصیت امید خوب پرداخته نشده بود و تلقی من ازش یه آدم عقده‌ای بود که میخواد جایی باشه که از بقیه بهتره درحالیکه مشخص بود قصد نمایش چنین چیزی نبوده. جاهایی کمی گل درشت و شعاری میشد و خیلی هم طولانی بود درحالیکه کشش این مدت زمان رو نداشت.

موضوع نمایش خیلی جالب بود. بعضی عشوه‌ها و لوس بازی‌ها مناسب شخصیت رابعه بلخی نبود و بهتر بود فقط برای مرلین مونرو استفاده می‌شد. قسمتی که مرلین مونرو تک‌گویی می‌کرد و از خسته شدنش می‌گفت گل‌درشت و شعاری بود. بهتر بود انقدر مستقیم بیان نمی‌شد و غیر مستقیم اجرا می‌شد. در مجموع راضی بودم و دوست داشتم.

بازی نورا هاشمی و هومن کیایی بسیار خوب بود. کار تر و تمیز و یک‌دست دراومده بود و وحید آقاپور کمی تکراری بود. در مجموع دوست داشتم، تاثیرگذار بود و از دیدنش کاملا راضی‌ام.

برای امشب ۲۰ خرداد دو تا بلیط نمایش سی و یک رویا ردیف ۳ موجوده. اگر خواستید پیام بدین

نمایش پرمحتوا، ارزشمند و جالب با بازیگران خوب. حتما ارزش دیدن داشت و من از تماشاش راضی‌ام. چهارشنبه ۵ اردیبهشت دیدم و لذت بردم. فقط نظم در صحنه میتونست بهتر باشه تا مثلا بازیگر یهو نیاد آشغالی رو که از صحنه قبلی روی سن ریخته شده برداره بندازه بیرون بعد کارشو شروع کنه!

نمایش متفاوتی بود که ارزش تماشا داشت. البته برای کسانی که نمایش فیزیکال، وجود عناصر جادویی و ارجاع به اسطوره و افسانه رو بپسندن. فکر می‌کنم دیدن این دست تئاترها، برای کسانی که رشته‌های مربوط به ادبیات ( ادبیاتِ هر زبانی) یا هنر میخونن و خونده‌اند، جالب و لازم باشه. هماهنگی و اجرای بازیگرها واقعا خوب بود و معلوم بود برای مخاطب ارزش قائل شده‌اند و تمرین کرده‌اند.
اینکه بعضی از وسایل دکور توسط بازیگرها جابجا میشد جالب نبود. به نظرم چنین نمایشی جای اینکه بازیگر بیاد میز صندلی جابجا کنه و یه جور فرا متن داشته باشیم، نبود. از اون نمایشایی بود که خیلی بهتر بود اگر تغییر دکورش در تاریکی کامل و بدون دیده شدن اتفاق میفتاد، اثرگذاری بیشتری داشت و ریتم داستان بهم نمی‌خورد.

تئاتر شسته رفته و خوبی بود. موضوع خیلی خوب، اجرای قوی و دکور جذاب. من واقعا از دیدنش لذت بردم و به نظرم کار ارزشمندی بود.