«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
روز اول این نمایشنامه به تماشا نشستیم. اولش باید بگم که انتخاب نمایشنامه بسیار از نظر بنده خوب و آموزنده بود چون باعث شد با دنیای هنر نقاشی بعد از شناختن اون حجم بالای افراد صاحب نظر تو این حیطه آشناتر بشم.
عقاید نقاش پیر بسیار خاص و خلاف هر آنچه که عامه پسند نامیده میشود بود و عقاید نقاش جوان بسیار نزدیکتر به عام. همین امر باعث میشد که اجرای نقش نقاش جوان بسیار ساده تر باشه و انتقال تفکرات و اندیشه نقاش پیر بسیار سخت. حال نمیدانم اینکه نقاش پیر در بحث ها اغلب شکست خورده بود و نمیتوانست آنچه که می اندیشد را به خوبی به تماشاگر منتقل کند ناشی از ضعف بازیگر بود یا سختی زیاد آن نقش.
در کل باید بگم که تئاتر بسیار آموزنده و در سطح بالا از نظر بنده بود که میتواند به رشد انسان کمک کند.
احتمال اسپویل
بسیار عالی و آوانگارد مثل خود کتاب. ففط کاش صخصیت اصلی اخرش اونجوری نمیشد که بیشتر مثل کتاب به زندگی جذابش ادامه میداد.
نوع اجرا و ایده و داستان نمایش واقعا عالی بود. تنها نکته منفی، کلیشه بسیار اذیت کننده داعش بود که میتونست براحتی با ایده های ساده تر و جذاب تر جایگزین شه.
بنظر میرسه که گروه کارگردانی ابدا نمایشنامه اصلی رو نخوندن یا اجراهای مشابه خارجی نمایشنامه رو ندیدن. این حجم از تفاوت در انتقال معنا خیانت به متن اصلی داستان و نویسنده و توهین به درک مخاطب است.
نسخه اصلی داستان در انتها تماشاچی رو در تاثر و بهت قرار میده درحالی که اجرای شما فقط کوله باری از ابهام باقی گذاشت. هیچ سنخیتی میان هدف نویسنده و انچه که اجرا شد، وجود نداشت. حتی اگر درصدد پیادهسازی ایده بدیعی بودید متاسفانه در انتقال معنای نوساخته هم کارامد عمل نکردید.
به صورت خلاصه بخوام نظرمو بگم اینکه نمایش، طبق گفته خود عوامل محترم بصورت یک درام هیجان انگیز و دلهره اور که میتونه مورد پسند اکثریت افراد باشه روی صحنه اومده و با ماهیت ابزورد کامو که اصولا خیلی مفاهیم عمیق تریو میتونه انتقال بده فاصله داره.
درود بهتون
باشد که طنزهای این چنینی بیشتر باشه تو تئاتر و سینماهامون.