{بر اساس مکبث } نمایشی بود درباره انباشت آرزو در بدنی که دیگر توان حمل جاه‌طلبی را ندارد.
فرمی ساده و در عین حال جسورانه، که هوشمندانه مرز بین فانتزی و واقعیت را در روان شخصیت اصلی تار می‌کرد.
ممنون برای اجرایی که به‌جای بازآفرینی صرف، تلاش کرد پرتوی تازه‌ای روی مکانیسم فروپاشی انسانی در سیستم‌های مدرن بیندازد.با آرزوی موفقیت برای گروه اجرایی