بازی ها خوب بود، البته به غیر از بازی آقای چنگیزیان.
کارگردانی و اجرا تقریبا نزدیک به افتضاح بود.
موضوع دردناک بود و ابدا درک نمیکردم چرا عده ای می خندند.
در کل انتظار بیشتری داشتم.

روز جمعه اجرای سوم نمایش رو دیدم، یکم شلخته، اما بد نبود، کمی تا قسمتی خوب هم بود. اول نمایش پلی بک بودن همخوانی ها اصلا خوشایند نبود، بعدش عادی شد. صدا هم اولش خیلی بلند بود، اون هم عادی شد.
فقط چرا اینقدر تالار وحدت بی نظم شده؟ مدام در سالن رفت و آمد بود، از اونطرف سالن رو کاملا تاریک میکنن و درها که برای رفت و آمد باز میشه، نور بیرون بسیار آزار دهنده ست، خوب پرده جلوی درها برای همین وجود داره و باید کشیده بشه. تا بیست دقیقه بعد از شروع نمایش، هنوز یک عده وارد میشدند و دنبال صندلی میگشتند. مساله بعدی، صدای باز شدن بسته های چیپس و پفک و خوردن خوراکی و شنیده شدن بوی ساندویچ آیا واقعا در سالن اجرای تئاتر طبیعی است؟
از طرف دیگه صحنه اجرای نمایش کثیفه و کاملا مشخصه اصلا و ابدا تمیز نشده، واقعا قبلا اصلا اینطور نبود. این ایرادها در نمایش آنسوی آینه هم با شدت کمتر وجود داشت. واقعا در تالار وحدت دیگه از نظم سابق خبری نیست و یک بی نظمی و آشفتگی شدید و آزار دهنده مشاهده میشه و حتی روی کیفیت اجراها هم تاثیر منفی داره.

بازی حامد کمیلی عالی بود. بطور کلی هم تئاتر خوبی بود.
برای من که رمان را نخوانده بودم، داستان بسیار غم انگیزی بود و البته ترغیب شدم و خواندن رمان را شروع کردم.
تا اینجا که به غیر از نام کوچک دکتر نون، نمایش به رمان شباهت کامل دارد.
متشکرم از همه عزیزان و بویژه کارگردان محترم.