نوشتن از این نمایش کمی برام سخته.
حس می‌کنم گروه نهایت تلاششون رو کرده بودن و محصول نهایی هم نکات مثبت قابل توجه زیادی داشت.
اما چیزی در داستان یا بهتر بگم کمبود چیزی در داستان من رو اذیت می‌کرد؛
به زعم من داستان می‌تونست پر و بال بیشتری بگیره. اگر بعضی صحنه‌ها که انگار هدف یکسانی داشتند حذف می‌شدند و در عوض تمرکز بیشتری روی بسط دادن داستان یا حتی پررنگ کردن بعضی شخصیت‌ها می‌شد، شخصا فکر می‌کنم داستان ملموس تر می‌شد.
اما حرکت بازیگر‌ها و هماهنگی‌شون با همدیگه واقعا قابل تحسین بود.
طراحی لباس رو برای چند شخصیت نپسندیدم اما گریم همه‌ی کاراکتر ها به نظرم خیلی خوب بود.
بازی‌ها یکدست و خوب بود. همچنین جا داره از آمادگی بدنی آقایان سلمانی و طاهری تقدیر ویژه کنم :)
در نهایت خسته نباشید می‌گم به تمام عوامل و امیدوارم در آینده کار های بیشتری ازشون ببینم🌷

به سلامتی استبداد
استبداد مطلق!
که هر چی داریم از اونه...

درباره‌ی متن این نمایشنامه حرف برای گفتن زیاده. از استعاره‌های پنهان و آشکار پشت دیالوگ‌ها گرفته تا قرابت داستان با حال و روزِ امروز ما و البته نزدیکی کاراکتر اصلی به هر یک از ما.
و این سوال که اگر ما جای میشا بودیم چه تصمیمی می‌گرفتیم؟
و این جواب که تصمیم گیری برای ما معنایی نداره؛ شاید اکثر ما محکومیم به کارهایی که در حرف از اون‌ها بیزاریم اما در عمل هر روز انجامشون ... دیدن ادامه ›› می‌دیم.
شاید بخاطر همینه که هیولا همیشه پیروز می‌شه...

چهار بازیگر اصلی بی‌نظیر بودن و مابقی دوستان هم خوب عمل کردن.
موسیقی خوب بود اما ای کاش نقش پررنگ تری در نمایش می‌داشت.
تنها انتقادی که دارم طراحی صحنه بود که به نظرم ناملموس بود و طراحی لباس که حس می‌کردم بعضا با زمان و تم داستان همخوانی نداره.

در مجموع باید بگم از دیدن این نمایش خیلی لذت بردم و خسته نباشید می‌گم به همه‌ی عوامل و عزیزانی که در تهیه‌ش نقش داشتن.

اگرچه روزهای آخره و ظاهرا دیگه تمدید نمی‌‌شه اما دیدن این تئاتر رو به همه‌ی "همکارها" توصیه می‌کنم :)))

دوستان حرفه‌ای! ردیف سه صندلی ۲ و ۳ دیدش چطوره؟ چنگی به دل می‌زنه؟ :)

نوشتن درباره‌ی شکوفه‌های گیلاس کمی سخته.
به نظرم هدف از این نمایش این بود که مخاطب کمی در خودش و دنیای درونش کاوش کنه. که نهایتا برای من به یک‌جور زورآزمایی با نفس تبدیل شده بود؛ در طول اجرا مجبور می‌شدم همگام با شخصیت داستان به چیزهایی درباره‌ی خودم فکر کنم که شاید در حالت عادی از پرداختن بهشون فرار می‌کنم. همین باعث شد که این نمایش رو خیلی دوست داشته باشم :)
کار بازیگرها واقعا سخت بود و خیلی خوب انجامش دادن. علی‌الخصوص آقای رسولی. در طول اجرا مدام به این فکر می‌کردم که چقدر تمرین لازمه تا به این درجه از تسلط روی حرکت رسید.
ترکیب کلی کار دوست داشتنی بود؛ از نور و دکور گرفته تا نوشته‌ها و موسیقی و غیره.
در مجموع دیشب برای من یک تجربه‌ی زیبا و به یادماندنی بود. خسته نباشید می‌گم به همه‌ی عوامل🌱

یک سوال کمی نامتعارف :)
با توجه به این‌که من آشنایی خاصی با فلسفه‌ی شرق و ژاپن ندارم، لازمه برای دیدن نمایش با مفاهیم خاصی آشنایی داشته باشم و مطالعه‌شون کرده باشم؟

ببخشید که این‌جا رو دیوار مهربانی می‌کنم :)
برای امشب ردیف ۷ دو تا بلیت دارم که متاسفانه نمی‌تونم برم. اگر کسی تمایل به خرید داشت به این شماره واتسپ یا تلگرام پیام بده. سپاس
09104568506

این نمایش به نظرم چند لحظه درخشان و یکسری نقاط ضعف داشت. بازی ها اکثرا خوب بودن مخصوصا نقش های آریل و کالیبان. دکور و استفاده ازش به نظرم هوشمندانه بود هرچند که بعضی جاها یکم باعث گیج شدن مخاطب میشد که بالاخره این سازه ای که داریم میبینیم چیه. اما بهترین بخش نمایش موسیقیش بود که واقعا آدم رو همراه میکرد و خیلی زیبا بود.
پایان نمایش اونطور که باید و شاید من رو راضی نکرد که شاید مربوط به اصل خود نمایشنامه باشه. بخش های طنزِ کار بعضی جاها زیاده از حد به نظر میرسیدن و مدت زمان نمایش هم به نظرم میتونست کمتر باشه چون بعضی از پرده ها بی دلیل طولانی بودن و انگار دیالوگ اضافی داشتن.
در مجموع از دیدن نمایش راضی ام.