اگزیستانسیالیسم فرزند نیهیلیسم است . تمام متفکران اگزیستانس ، از یاسپرس و مارسل گرفته تا کامو ، سارتر ، حتی هایدگر و کیرکگارد ، به انگاره ی هیچ ، انگاره ی حاکم بر سده ی بیستم با جدیت اندیشیده اند .
اگزیستانسیالیسم( تقدم وجود بر ماهیت ) در جهان دینی و یا حتی جهان مدرن امکان ظهور و بروز نخواهد داشت . چرا که در این عوالم ، انسان همچنان موجودی است با تعریفی معین و متشخص . انسان در این عوالم ، حیوان ناطق است ، حیوان دارای روح است و ...
در همه ی این عوالم انسان موجودی است تعریف پذیر . یعنی به واسطه ی فصلی متعین می شود و همین تعاریف باعث می شود ماهیت او بر وجودش تقدم داشته باشد و آزادی اش نفی گردد .
اما در جهانی که امکان ظهور نیهیلیسم به لحاظ اپیستمولوژیک و انتولوژیک فراهم آید ، انسان موجودی خواهد بود که فقط و فقط " هست " و باید ماهیت خویش را خودش تعین بخشد . یعنی انسان دیگر موجودی نخواهد بود که به لحاظ پیشینی ، ماهیتی مشخص داشته باشد . اینجا زمینی است که فلسفه ، ادبیات و هنر اگزیستانسیالیستی امکان پدیدار گشتن پیدا خواهد کرد .
بار دیگر تکرار می کنم اگزیستانسیالیسم بدون پشتوانه نیهیلیسم ، امری عبث و بیهوده است . تنها یک اسم است که می توان از داخل کتاب ها آن را خواند و به دایره واژگان زبان افزود اما هیچ ثمر و نتیجه ای نخواهد داشت .
کتاب " شش متفکر اگزیستانسیالیست " اثر جان بلاکهام ترجمه محسن حکیمی که آقای کلانتر معرفی کرده اند در این زمینه راهگشاست .

نمایش شقامک روایتی بود که فروپاشی طبقه متوسط و بی کاری را به عنوان مهمترین سوژه ی این روزهای جامعه ی ایران رصد کرده و تمام تلاشش را انجام داد تا این موضوع را با هستی شناسی دراماتیک به روی سن بیاورد . این نمایش در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که سه عامل اصلی عامل اقتصاد ناکارآمد و دامن زدن به موضوع بی کاری پس از انقلاب در ایرانشهر بوده است : نخست تفسیرهای ارتدوکس از مارکسیسم وارداتی که امروزه ناتوان تر از همیشه برای دفاع از حقوق طبقات محروم است اما همچنان بر اصول بسته ی خود پافشاری می کند . دوم دین داری دولتی که نمی خواهد معرفت دینی را در چارچوب تاریخ اندیشه بفهمد بلکه خیال می کند امر دینی ، از ناکجاآباد آسمان آمده و تا ابدالآباد باید به همین شکل باقی بماند . این نگاه هرگز با پیامدهای دین داری دولتی کاری ندارد و مدام بر نگاه مطلق انگار خویش پافشاری می کند . سوم ستیز رازآلود جمهوری اسلامی با غرب است که مشخص نیست با کدام هدف نامعلوم پیگیری می شود و امروزه ما را بیگانه با جامعه ی جهانی کرده است .
این سه اصل در تحقیقات من نشان داد که چرا جامعه ما دچار بحران های شدید اقتصادی گشته و چرا طاعون بی کاری روز به روز مردمان ایرانشهر را دچار طاعون بی کاری گردانیده است .
تمام تلاش ما بر این بود تا به جای کمدی های آزاد یا نق نق های شبهه روشنگری ، مساله ی حاکم بر روح جامعه را روایت کنیم تا به تعهد هنری خویش عمل کرده باشیم . امیدوارم شرمنده مرام مردمان ایران زمین نگشته باشیم .