« بازی زندگی یکی است، لیکن هر بار بازیگران جدیدی آنرا بازی می کنند...»
                                                                                                             « ژان ژنه »
شجاعت هم یکی از آن بازی‌هایی است که در زندگی بارها و بارها میزان جسارت خود و یا دیگری را در نسبتی دور یا نزدیک به این واژه سنجیده‌ایم. ولی بازی شجاعت در «بدل» جور دیگری تعریف می‌شود. حادثه‌ای به وقوع می‌پیوندد و بعد از آن هر بار زاویه‌ای از روایت توسط یکی از سه راوی تعریف می‌شود. در مثلث راوی‌ها این مخاطب نیست که تصمیم می‌گیرد در کدام گوشه به تماشا بنشیند بلکه این بازی شجاعت است که شما را هر‌بار به گوشه‌ای فرا ... دیدن ادامه ›› می‌خواند.
«بدل» نرم و آهسته از کنار عشق می‌گذرد
و اندازه‌ی شجاعت آدم‌های نمایشش را با عشق پیمانه می‌کند. پیمانه‌ای که در عشقِ بیمارگونه‌ی مادر به فرزند در جایی لبریز و در جای دیگر تهی می‌شود و در نا‌گفته‌‌های برادر به برادر همچنان سر‌خالی و نصفه و نیمه باقی‌ می‌ماند و در نهایت در عشقی ناکام و نا‌گفته‌، جای خود را برای همیشه به شیدایی می‌دهد.
نویسنده شما را با یک پرسش مواجهه می‌کند:
چه کسی شجاع‌تر است؟ بدل یا بدلکار؟

بنابراین اگر جسارت رویایی ندارید چشم‌هایتان را ببندید؛ این یک بازی حقیقی است از جنس «بدل».

حتمن خانم معقولی بهتر از همه ی ما است....
و البته تفاوت در طراحی کارآکتر ...
در هر صورت...
سپاسگزارم

متشکرم

سپاس که تشریف آوردین و نمایش ما رو دیدین🙏🌱

ممنون از شما

ممنوونم 🙏🏻🤦🏻‍♂️

به نظر من روابط و احساسات به خوبی نشان داده شدند، البته که نظر شما محترمه.

درسته که نوع روایت نمایش اینجور بود.
ولی چرا "قاعدتا و باید"؟ چون من کتاب رو نخوندم نمیدونم ، ولی میتونم بگم تصمیم به عهده نویسنده و کارگردان بود و هیچ بایدی در کار نبود.

خب نظرات و سلایق همیشه متفاوته
و اتفاقا از نگاهِ من خیلی جذاب بود که دختر ، داستان رو حکایت می‌کرد و بیننده رو با بیوگرافی ماریون براش آشنا می‌کرد