کار بدی نبود، بازیگرها خوب بازی کردند بخصوص نقش مولیر طنز جذاب و دلنشینی دارد.
اما چرا سه امتیاز، چون بعد از دومین شخصیت تاریخی که آزمایشی به امروز برمیگردد، کار کاملا تکراری و دستمالی شده است.
اگر آن متنی که نریشن در اخرین لحظات میخواند، میتوانستن نمایش دهند کار قطعا امتیاز بیشتری می گرفت.

کار شلوغ، درهم برهم و ضعیفی بود.
متن ضعیف، کارگردانی فاجعه، بازیگرها همه جوری پیدا میشد.

از بخت بلندم بود که در روزهایی که در حال دوره آثار فروید هستم مسیرم به تهران و این تیاتر برخورد.
کار کم نظیری است، حداقل من فکر نمی‌کردم نمایشنامه نویس و کارگردانی ایرانی بتواند از پس روانکاوی فروید بر بیاید. کار به خوبی پیچیدگی پدیده ترنفرنس( انتقال) را نشان می‌دهد، چندین تم از اختلال های روانی چون عقده ادیپ، علاقه به مادر و رقابت و درگیری پدر/نماد با پسر و مشکلات پسینی را به خوبی نشان می‌دهد. این ایده که علاوه بر توهمات پدر، مادر دچار آن ماجرا در هتل شود کار را تیاتری تر و برای مخاطب راحت تر کرده بود.
دیالوک ها و نقش روانپزشک پخته و قوی نبود که البته بنظرم تقصیر از فروید است! آنقدر که فروید در کتابها و مقالاتش به شرح کیس ها و ماجراهایشان پرداخته به شرح جزیات شیوه درمانی که انجام داده نپرداخته است.( گویا اعتقا داشته روانکاوی باید سینه به سینه و شاگرد استادی آموخته شود نه از روی کتاب و مقاله).
کار مناسب سنین زیر ۱۸ سال نیست
کار تمرکز زیادی می‌طلبد، خواهشا در حین اجرا اصلا سراغ گوشی خود نروید و گند به تمرکز دیگران نزنین.

طنز خوب و کشاننده ای دارد، بخصوص که طنز رکیک و لوده نیست و در صحنه های بسیاری( چون پریدن های سرهنگ) بصری است. دکور کار ضعیف است، عملا ثابت است و کارایی ندارد، موسیقی در این تیاتر کم رنگ است. بازی برخی از بازیگران عالی است ولی برخی ها انگار که با متن و تیم هماهنگ نشده‌اند، شوخی های سیاسی اجتماعی کار گل درشت نیست و البته در عین حال برخی ها دم دستی است الان در شبکه های اجتماعی شوخی های جذابتری با سیاستمدران می‌شود.
باری! همانطور که گفتم کار کشش دار است و با کلی لبخند این یکساعت و نیم می‌گذرد

کار تاریخی است، هرچند کشف جدید یا بدیعی ندارد.( به لطف پروژه تاریخ شفاهی ایران(دانشگاه هاروارد)ماجراهای مربوط به 25 تا 28 مرداد تا حدود زیادی شفاف شده است.)
یکی از خطاهای تاریخی که در طول این سالها برای ما جا انداخته اند ماجراهای مربوط به 28 مرداد است. تصور غالب این بوده است که دولت مصدق داشته کار روتین و نرمالش را می کرده و کار به شاه و سلطنت نداشته، بعد یکهو 28 مرداد زاهدی می آید و برکنارش می کند.
این تیاتر هرچند نه انتقادی ولی دست روی یکی از ماجراهای روز 25 مرداد گذاشته است. گویا در این روز فاطمی نزد دهخدا می رود و با او راجع به پذیرش ریاست شورای سلطنت در نبود شاه و برنامه خلع شاه و انحلال سلسله پهلوی صحبت می کند. ظاهرا دهخدا کمی وسوسه هم می شود و نطقی رادیویی در مذمت وضع موجود هم می کند. حال به روایتی دهخدا در پیری دیگر حوصله و جسارت کافی برای چنین مبارزه ای رانداشته یا شاید هم به این باور رسیده بوده که باید روی فرهنگ کار کرد و تغییر سلطان و سلطنت چاره کار نیست. باری! تاریخ روی دور تند افتاده بود و فرصت تشکیل شورای سلطنت برای مصدق و فاطمی و ریاست آن برای دهخدا پیدا نشد و روز 28 مرداد ورق برگشته بود.
شبی که من کار را دیدم، قطب الدین صادقی آمد و نقد دقیقی هم ارائه داد که پیشنهاد میدهم دوستان، فیلم آن صحبت ها را هم ببینند.

من بعد مدتها از عسلویه اومدم تیاتر ببینم اگر کسی برای امروز جمعه ۲۰ مرداد بلیط اضافی حرفه ای داره من خوشحال میشم ازش بخرم🙌🌻✌️
09173228974

لولیتای ناباکوف اثری متوسط اما ساختار شکن است، تیاتر لولیتا فقط متوسط است. ان اندک حرفی که ناباکوف برای گفتن داشت هم در این کار به قول خودشان تبدیل به خلا شده بود و باید یک ساعتی ساکت در سکون این تیاتر سر می‌کردی.

کار متوسطی است، یک سری حرف‌هارا پهن می‌کند اما کارگردان توان جمع کردنش را نداشته است. اما نواوری در اجرای کار را دوست داشتم.
ولی با همه این تفاسیر دیدنش را توصیه نمی‌کنم