داستانک ولد زنا

نه رنگ چشمانش مثل من بود نه در فیس صورتش از من اثری بود. ولد زنایِ حرام زاده‌ای را آورده بود و می‌خواست به عنوان بچه‌ به من قالب بکند.
من چشم‌هایم میشی بود و سارا مشکی، اما چشم‌های نوزاد سبز بود. معلوم نبود تخم چه مادر به خطایی بود.
سارا را با حرامزاده‌اش از خانه بیرون انداختم...
یک هفته بعد زنگ زد. اصرار داشت که برگرد. می‌گفت می‌خواهد ثابت کند که بچه، مال دو تای ماست.
نقشه‌ای در ذهنم خطور کرد. قبول کردم.
- عصر منتظرتم؛ فقط اون ولد زنا رو نبینم!
آمد. با سرشکستگی و ناراحتی وارد شد. روی کاناپه نشست. فنجان قهوه را جلویش گرفتم. با دست‌‌های ... دیدن ادامه ›› ظریفش گرفت و با مظلومیت به من نگاه کرد. وقتی نگاهش کردم دلم سوخت؛ اما وقتی یادم آمد که چطور با آبرو و حیثیت من بازی کرده است؛ حالم به هم خورد.
هنوز قهوه اش را نخورده بود که گفت: آمده‌ام که به تو ثابت کنم بچه از توست.
اما ناگهان روی مبل ولو شد؛ سیانور اثر کرده بود.
تکه کاغذی از دستش به زمین افتاد. برگه‌ی آزمایش DNA بود.

#زانا_کوردستانی

صد و چهل و یک


تو که خود جان جهانی
همه آرامه ی جانی
مپسند بینوا را
که ببینی و نخوانی
اگر اشکم بچکانی
یا که زهرم بخورانی
بنشینم و نجوشم
که بدانم نچشانی
تو اگر پبش نخوانی
وگر از بام برانی
پی فرمایش خواجه
بنگویم که چونانی؟
اگرم صد بدوانی
و نوایی نرسانی
منت از بنده ندانی
و به سنگم بپرانی
من نه آن مرغ چموشم
نه تو آن که ننشانی

مجتبی حیدری(شنتیا)🌹🌱

آقای "غمگین خدر" (به کُردی: غەمگین خدر)، مشهور به "غمگین بولی" (به کُردی: غەمگین بۆڵی)، شاعر، نویسنده کُرد و کارمند دانشگاه سلیمانیه، زاده‌ی ۱۵ مارس ۱۹۸۴ میلادی در اربیل مرکز اقلیم کردستان است.


■□■


(۱)
پاییز ... دیدن ادامه ›› نام دیگر خداست!
برای مردمان بی‌مهر و محبت،
تا که دریابند
آدمی هرچه‌قدر هم جوان و سرحال باشد
روزی فریاد کهولتش برخواهد خواست
همچون برگریزان درختان...



(۲)
هرگز سکوت نکن!
تا که شهد سخنان شیرینت،
قاطی چای تلخم شود!
چونکه صدایت،
سرسبزی و آبادی دل من است
باور کن،
ایامی که صدایت به مهمانی گوشم نمی‌نشیند
چنان دلتنگ می‌شوم
که چون پرنده‌ای غمگین
بی‌هدف و سرگردان،
به پرواز در می‌آیم
آنقدر که تمام آسمان
جوابگوی پر پروازم نخواهد بود.


(۳)
می‌دانم که روزی، باز می‌گردی،
تنها به صبر ایوب نیاز دارم تا آن زمان!
چونکه زمان، سکوت را از بین می‌برد
سخن‌ها را در خود پنهان می‌کند
سختی‌ها را پایان می‌دهد،
چون ذره‌ای هم گفتگو ارزش ندارد.


(۴)
از زمانی که تو رفتی،
از ابرهای آسمان هم،
سکوت می‌بارد!
باشد!
تو با من قهری،
پس این قهر و سکوت ابرها از کیست؟!


(۵)
ما گذشته شده‌ایم!
دیروز،
زخم امروزمان است!
عمیق و خونین!
بر پیکر فردایمان...



شعر: #غمگین_خدر
ترجمه: #زانا_کوردستانی

آقای "ریبوار طاها" (به کُردی: ڕێبوار تەها) با نام کامل "ریبوار طاها عبدالله" (به کُردی: ڕێبوار تەها عەبدوڵڵ( شاعر و نقاش کُرد، زاده‌ی سال ۱۹۸۰ میلادی در شهر اربیل (هولیر) پایتخت سیاسی اقلیم کردستان است.
ریبوار، فارغ‌التحصیل دانشگاه صلاح‌الدین عراق است.
وی از سال ۱۹۹۶ دست به قلم شد و آثار و اشعاری زیبا و دلنشین خلق کرد.

■□■

(۱)
از ... دیدن ادامه ›› سال دو هزار و پنجاه و دو به بعد
هر روز غروب،
زیر سایه‌ی آن تابلوی آبی خواهی نشست
که کوچه‌ای را به نام من مزین کرده است.


(۲)
هزاران مرتبه به خدا التماس کردم
که تو را به من برساند، اما نکرد!
مثل بچه‌ها گفتم: خدایا این خوبی را در حقم بکنی
خیر خواهی دید.


(۳)
بی‌تو حوصله‌ی نوشیدن یک لیوان آب را هم ندارم
دیگر بعد از تو،
این ایام فراق را چگونه به پایان برسانم؟!


(۴)
الان دیگر از هر زمانی بیشتر دوستت‌دارم...
این حرف تمام لحظات من است.


(۵)
می‌گویند: "کف زدن با یک دست نمی‌شود"
پس این دل تنهای من،
این همه فغان و شیون‌اش چگونه است؟!


(۶)
شنیدم قرار است
مرده‌ای را در گورستان کسنزان دفن کنند.
تسبیحی از چاتلانقوش* و
سجاده‌ای و
کاستی از ولید ابراهیم*
به او دادم که برای پدرم ببرد.
----------
* بنه یا پسته‌ی کوهی، که با دانه‌های آن تسبیح ساخته می‌شود.
* شیخ ولید ابراهیم العبدلی الدلیمی، قاری و حافظ مشهور عراقی


(۷)
مادر قبایی سیاهی داشت
آن را فروخت و
مقداری پیراهنی آبی برای برادرم خرید
پدرم خروس بد صدایی داشت
آن را فروخت و
یک قوطی شیر خشک برای برادرم خرید.
من سیاهی قبای مادرم را
از آبی آسمان برادرم بیشتر دوست داشتم.
من صدای گوش‌خراش خروس پدرم را
از گریه‌های از سر گرسنگی برادرم را
بیشتر دوست دارم.




شعر: #ریبوار_طاها
برگردان: #زانا_کوردستانی

هومان

چشمه ذوق من از لطف شما روشن  شد
بعد تو شعر من ابریشم و در ساتن شد

گل به دامان طبیعت بسپردم برگشت
آمد و دور قلم در کمرت دامن شد

"من ملک بودم و فردوس برین جایم بود"
تو ملائک که به یکباره چه اهریمن شد

ما بخوبی تو در شعر قلم چرخاندیم
از همین نام تو ... دیدن ادامه ›› در شعر و غزل هومن شد

پنج انگشت عسل از من و دندان شما
ذات همخوان نشد اَر دوست مرا دشمن شد

دسته کم نام تو در یک غزلی نزد من است
این که میسوزم از آنست، یکی بی من شد!

گفت مولای ریاضت که منیت نکنی
شنتیا آنکه که به من من نرسد، خرمن شد

مجتبی حیدری(شنتیا)🌹

هرجا که بعید است
میبوسمت آن جا

هرجا که بعید است
می بوسمت اما

شعر یلدایی
.
.
.
یلدا که بعید است
می بوسمت اما
هر روز بعید است
می بوسمت اما
در جمع بعید است
می بوسمت اما
در صلح بعید است
می بوسمت اما
در خانه بعید است
می بوسمت اما
.
هرجا که بعید است
می بوسمت آنجا