فاطمه مرادی فعال هنری

آخه چقدر شما زیبا هستین خانم آدینه :)
اومدم که یادبگیرم ازتون. و یادگرفتم 🌿

کار تو یه لیگِ دیگه بود :)
لذت بردم
فلسفه و علم رو به میدون مبارزه کشوند نه برای شکست، برای اینکه یادمون نره همواره جهان درحالِ تکامله. و همزمان در حال انحطاط...

نیاز دارم نشست یا یک جلسه‌ی نقد و بررسی‌ برای این کار باشه و پای حرفای نویسنده و کارگردان بنشینم. چون گره‌های زیادی برام باقی‌مونده. که خب بخش زیادیش طبیعیه و بخشیش هم نه. اما دلم میخواد بدونم نویسنده با این گره‌ها چطور مواجه شده و خلاصه فلسف‌ی علم یکی از فیلداییه که خیلی دوستش دارم و فکر میکنم یه جورایی بشه گفت درون‌مایه‌ی این اثر فلسفه‌‌ی علم بود..

دست مریزاد به تیم

سلام. یکی شدن بازیگرها خیلی به دلم نشست. کارکترا تیکه‌پاره نبودن. ولی قصه هرچند در آغاز درگیرم کرد اما رفته رفته کم‌جون شد. و شوخی‌ها به اندازه بود. خسته نباشین 🌿

بابا باریکلا
لذت بردم 🤌

فقط یه چیزی؛
من صندلی ۱ ردیف هشت بودم و یه نور سبز گوشه‌ی سمت راست استیج روی کف افتاده بود و خیلی رو مخ بود :( فکر کنم نور بک استیج بود.
گفتم بگم شاید بشه رفعش کرد.

"بازیگر باید کاری کنه که فراموش بشه."
این جمله خیلی درگیرم کرده...

لذت بردم از اصالت و نبوغ استاد زنجانپور و حرفه‌ای بودنِ آقای بهرامی...

به امید اینکه بازم اساتید تئاتر رو روی صحنه ببینیم و یادبگیریم ازشون.

من از کارهای ساده‌ای که اجازه میده بی‌تکلف روح و ذهنت درگیر بشه، خوشم میاد. خصوصا اگه متن و بازی‌ها خوب باشه.

و برای منی که یه بخشی از وجودم هنوز با جامعه‌شناسی عجینه
دیدن یه کار اجتماعی روحم رو تازه میکنه...

هنر میخواد که کار اجتماعی تصنعی و شعاری نباشه.

انتظار یه اتفاق غیرمنتظره نداشته باشید، انتظار دکور و صحنه و لباس عجیبی رو نداشته باشید و فقط از قصه و بازی‌ها لذت ببرید.

پیشنهادش میکنم.

سلام و خسته نباشید به تیم آناتومی.
مخصوصا بازیگرا که خییییلی بازی کردن این کار به نظرم سخته حرفی توش نیست که خیلی خوب کارشونو انجام دادن.

اما خب من لذت نبردم.
نه از متن (هم فرم هم محتوا)
نه از کارگردانی
میشد طوری باهم ست بشن سه داستان که انقدر فوکوس کشی مداوم نکنه صحنه. اعصابم خوررررد شد حقیقتا :///
و میشد کوتاه‌تر باشه کار. و با توجه پیچیدگی متن، اون تعلیق اولیه میشد یکم زودتر به سرانجام برسه و مخاطب بفهمه با چی روبه رو هست.
همین.
سپاس

"ای کاش زندگی هم به اندازه‌ی تئاتر واقعی بود."

جمعه‌ی گذشته، برای بار سوم دیدمش :)))
هر بار به جور جدیدی کیف میکنم.
چه هیلاج، چه مولوی، چه شهرزاد.

حرفامو دفعه قبل کامنت کردم ولی این موند که "من عاشق رورانس نداشتنتونم." ♡