فیلم شیفت شب...
خب از اول می دونستم فیلم پر مایه ای در انتظارم نیست ولی در این حد بی مایه رو اصلا نمی دونستم. زنی که خوش خوشان داره با شوهر کاملا غیرعادیش زندگی می کنه و هیچ شکی هم نداره، گویی از زنانگی بی بهره است تا اینکه یکی بهش هشدار میده که بابا جان شوهرت یه مرگیش هست و بعد زنه می بینه شوهره یه گند مالی بالا آورده و به راحتی یه ماله دست می گیره با برادر شوهرش گند یارو رو ماله می کشه و تمام...
در این حد بی مایه؟؟؟؟ آخه مگه میشه؟ خانم کریمی این همه فستیوال داوری کردی، تو فیلم این همه کارگردان بازی کردی، آخرش شد این؟؟؟؟ اون مراسم های افتتاحیه گول زنک چی بود؟ آدم از تبلیغ فیلم و اون مراسم ها فکر می کنه یه فیلم پرشخصیت هست که برای همه این آدم ها کلی قصه توشه... ولی دریغ که حتی بازی خود خانم کریمی در فیلم، فقط به خاطر کشوندن تماشاچیان به سینما و یه طورهایی کلاهبرداری در حد بازی هدیه تهرانی در فیلم دوئله!!!!
ترلان پروانه که در حد یه سایه که از پشت دوربین رد بشه، آتیلا حجازی که اصلا هیچی... واقعا این همه دست و پا زدن برای فروش بیشتر؟؟؟؟ سحر قریشی که فقط به درد همین نقش های پوچ میخوره. تند تند حرف زدن ها الکی که مثلا ما خیلی بازیگریم. و نقش فروتن که انصافا تازگی ها با این شمایل گیج و حیران و منفعلش خیلی خوب برازنده اش بود!!! حتی لیلا زارع هم نمی تونست خلا فیلمنامه رو پر کنه و تلاشش کاملا بی اثر جلوه می کرد. فقط صحنه های بازی گوهر خیراندیش یه کم فضای سرد و خنک و لوس و ننر فیلم رو گرم کرد که اونم به خاطر جنس بازی ... دیدن ادامه ›› خود ایشونه.
چطوره بعضی ها که داعیه بعضی کارها رو دارند و خودشون رو توش وارد می دونند و تو دوره خونه نشینی تقوایی و غربت نشینی بیضایی وارد میدون کارگردانی شدند لااقل این لطف رو به مخاطب بکنند کمی از جیب مبارک خرج کنند و فیلمنامه نوشته یکی دیگه رو دست بگیرند؟؟؟؟ مثل خانم رهنما که خودش نمایشنامه می نویسه خودش کارگردان میشه خودشم بازیگره و با کلی رانت، حق سالن رو از خاک صحنه خورده ها می گیره و بعد میگه من 12 ساله تو تئاترم. هستی عزیز من، ولی به زور گرفتن جای خیلی ها...
خلاصه مقایسه کنید فیلم رو با نمونه مشابهش سگ کشی... اینجاست که فرق کارگردان ها مشخص میشه...
در کل واژه افتضاح مناسب این اثر لوس و بی مزه است.
با عرض پوزش به خاطر رک گویی.

از خاکستر نسیان...
استحاله انسان...
معنایی که در قالب اکسپرسیونیسم آمیخته به رنگ روغن بر بوم سفید جان گرفته و ذهن را به تفکر وا می دارد...
هنرمندی جوان و خوش آتیه با پشتوانه آکادمیک که از کارهای تزیینی دوری جسته و به معناگرایی روی آورده...

شاید جالب نباشه ازفیلم هایی حرف بزنم که در دسترس همه نیست اما الان با وجود اینترنت و این همه سایت فروش فیلم با زیرنویس دسترسی آسون تره. البته من هم به خاطر وجود یکی از دوستان گهگداری یه فیلم خوب دستم میاد که ببینم. خیلی خوشحال میشم دوستان تیوال هم به من فیلم معرفی کنند. تصمیم گرفتم درباره فیلم هایی که دیدم و می بینم مختصری بنویسم.
بازگشت ساختهٔ آندری زویاگینتسف داستان فیلم داستان دو پسر بچه‌است که پدر آنها پس از ۱۲سال باز می‌گردد ومی خواهد آنها را برای سه روز به گردش ببرد.
ماجرای فیلم که در بستر سفری یک هفته ای (از شنبه تا شنبه - مفهوم شنبه در مسیحیت که اعتقاد دارند دنیا در روز شنبه تمام می شود) می گذرد ، پدر فرزندانش را به سفر مرموزی میبرد و کارهایی انجام می دهد که حکمتش را فرزندانش نمیدانند (شبیه داستان خضر پیامبر و موسی) و در نهایت باعث بروز فاجعه ای جبران ناپذیر می شود. البته نقد دیگری محتوی فیلم در راستای مفاهیم اگزیستانسیالیستی قرار می دهد چون پدری وارد ماجرا می شود که هیچ سندی دال بر پدر بودن وی وجود ندارد و ایوان و اندره باید او را باور کنند و او را پدر صدا کنند که در سکانس های متعددی پدر , ایوان را مجبور میکند که وی را پدر خطاب کند و ایوان کسی است که با این اگزیستانسیالیسمی که برادرش آندره آن را پذیرفته مخالفت میکند و آن قدر با این مسئله مخالفت میکند تا در سکانس نهایی بر آن غلبه کرده و پدر را که سمبل اگزیستانسیالیسم در فیلم است را از بین میبرد.
در نقد دیگری مادر فیلم (نمادی از خدا) پدر (نماد مسیح) را به فرزندان معرفی می کند. پدری که در نهایت قربانی جهل فرزندان (انسان ها) می شود و بار گناهان آنان را به دوش می گیرد.
فیلم زیبایی با قاب بندی زیبا، فیلمبرداری بی نظیر و بازی های تحسین برانگیز
از جمله پیشنهادهای من برای تماشا است

چند روز پیش فیلم طلای سرخ رو دیدم. نویسنده فیلمنامه عباس کیارستمی و کارگردان جعفر پناهی. ولی بیشتر از هر دوی این افراد تحت تأثیر بازی حسین عمادالدین قرار گرفتم. لحن یکنواخت و صورت بی احساسش واقعا غوغا می کرد. حتی اون حالت کلیشه ای نشان دادن اختلاف طبقاتی رو به خوبی رتوش کرد. به نظر من واقعا بازی این بازیگر در خور تحسین است. خصوصا صحنه ای که با برادر زن و زنش (البته نامزد) از طلا فروشی بیرون میاد و کلاه رو می کشه رو سرش. صحنه شیرجه زدنش تو استخر. کاش تو فیلم دیگه ای بتونم این (نا)بازیگر رو ببینم.

برعکس چند وقت پیش که فیلم تنها دوبار زندگی می کنیم ساخته بهنام بهزادی رو دیدم نمی دونم چرا از بازی علیرضا آقاخانی اون تأثیر لازم رو نگرفتم. بیشتر به خاطر جنس صدای ایشون بود که جوان تر و خام تر از شخصیت نشون می داد یا چیز دیگه ای نمی دونم...
اما خود فیلم با چشم پوشی از برخی ایرادات و مشکلات، تماشاچی رو با خودش همراه می کرد. حسرت کارهای نکرده که همراه انسان هست و گاهی روح انسان رو آزار می ده.
نظرتون درباره بحث و گفتگو پیرامون برخی سریال ... دیدن ادامه ›› ها چیست؟
خوب تو این زمینه من کمی عقب هستم و به تازگی سریال breaking bad ساخته وینس گیلیگان رو دیدم. هنوز هم تو اون حال هوا هستم و نگران والتر وایت هستم. از دست جسی و اسکایلر حرص می خورم و صحنه های سریال تو ذهنم تداعی میشه
دنبال یه جایگزین خوب هستم. اگه پیشنهادی دارید و معرفی کنید سپاسگزار می شم

لطفا یک نمایش به من معرفی کنید که بهاره رهنما و بهنوش بختیاری توش بازی نکرده باشند...


....بهترین سالن ها در اختیار بدترین نمایش ها...

یک کارگردانی بد روی یک متن خوب
نتیجه این که به دلیل بازی خوب حمیدرضا آذرنگ، رحیم نوروزی و داریوش موفق و بازی بد نسیم ادبی به این نمایش نمره 5 از 10 را می دهم.
با عرض پوزش از کسانی که فکر می کنند نمایش خوب بوده باید بگویم پرداخت کارگردان اصلا روی نمایش مشهود نبود. دکور، نور و حتی موسیقی به جز بخش کوتاهی از آن اصلا جالب نبود که برای یک نمایش با این مدت زمان طولانی خیلی مهم هست که به این نکات پرداخته بشه. این نمایش یک تراژدی مدرن محسوب می شه که خیلی بهتر می شد بهش پرداخت و نمی دونم چرا هر چی فکر می کنم نمونه تله تئاتر آن با بازی علی عمرانی و مجید مظفری و ... خیلی بهتر به دلم نشست.
همراهان من مثل بسیاری دیگر از تماشاچیان که گهگداری نگاهشون می کردم کسل شده بودند و به جای قرار گیری تحت تأثیر این تراژدی، بیشتر خسته و کلافه بودند.
مطمئنا بازی خانم رویا افشاربه جای نسیم ادبی در نسخه پیشین این نمایش بسیار جالب تر بوده و اصولا نمی فهمم وقتی شخصیت تئاتر یک فرد مسن هست چرا باید از یک جوان برای اجرای آن بهره گرفت
متأسفانه بیشتر بازیگران خصوصا نسیم ادبی گرفتار یک لحن و آهنگ مصنوعی در صداشون بودند که برای من بسیار ازار ... دیدن ادامه ›› دهنده بود.
نمی دونم فرم این نمایش دقیقا چه ایرادی داشت که انقدر تدثیر منفی بر محتوای اون گذاشته بود.
البته صندلی های بسیار ناراحت تالار اصلی تئاتر شهر!!!! هم مزید بر علت شده بود و همه رو از پایان یافتن نمایش خوشحال کرده بود.
دوستانی که تعریف می کنند، باید بگم شما بیشتر تحت تأثیر متن قرار گرفتید و قبول کنید که اجرا جالب نبود.
واقعا کار یک کارگردان وقتی داره با یک متن