«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
هر چی فکر میکنم که چی باید بنویسم بیشتر هیچی به ذهنم نمیاد .. بی محتوا و بیخودی شلوغ و خسته کننده .. انتقاد زیادی به شخصه به این نمایش دارم .. دوسش نداشتم و پیشنهاد نمیکنم ..
فاصلهٔ تعویض صحنهها عمداً به مقداری هست که محمد شعبانپور بتونه آماده بشه برای نقش بعدی.
درسته .. بخصوص که اگر نور بیاد و بعد محمدشعبانپور بیاد رو صحنه ممکنه باعث ایجاد هیجان در تماشاچی بشه و خب این موضوع چهارچوب کل نمایش رو تحت تاثیر قرار میده .. ولی مثلا میز هاشون خیلی سنگین بود.. یا خیلی ریلکس قدم میزدن .. اینا اگر کمی فقط متفاوت باشه باعث بهتر درک شدن قصه میشه .. اینکه تماشاچی چند ثانیه دکور تعویض شده رو تو تاریکی ببینه شاید قشنگ تر باشه تا شاهد تغییر دکور بودن ..
رویا افشار نازنین .. هنوز فکر میکنم که راهبه ای به نام خواهر آلویسیوس زیر آسمان این شهر داره زندگی میکنه .. بی نظیر و شگفت انگیز بودین شما..
این نمایش هم میتونه در تمام بخش ها نامزد اسکار باشه !!
همه چیز درست سرجای خودش بود.. کارگردانی . نور. صدا . لباس . دکور.بازی ها .. همه بی نقص اند ..
نمایشنامه در تایید شک (درواقع لزوم وجود شک) و رد ساده لوحی تاکید داره و این کاملا واضح ..
نیاز به دقت داره دیدن این تئاتر و ذهن تحلیلی ،جنایی و تاریخی..
اگر میخواین عاشق تئاتر بشید این نمایش رو ببینید..
و اگر تئاتر دوست دارید اصلا از دستش ندید.
قشنگ نیست.. حتی باعث تاسفِ ..
به پول بلیطش اصلا نمیارزه..
کارگردانی و نورو صدا بشدت ضعف داره..
تقربیا دکور نداره ..
لباس سااااده..
شاید باور نکنید ولی آنچنان موسیقی ای هم نداره ..
محتوا هم واقعا نداره!! با اینکه میتونست داشته باشه..
آنچنان طنز نیست واقعا .. ولی بد هم نبود .. دکور رو دوست داشتم بعد بیژن و منیژه اولین دکوری بود که تو شهرزاد دوست داشتم . فقط اون مبل رو یه کم بیارید اینطرف بین میله ها .. دید بهتری میده .. موفق باشید ..
از آقای عمارتفتی مجنون آن لیلی رو دیده بودم.. (روایتی مدرسه ای از لیلی ومجنون) ..
میخوام بگم دوست داران ادبیات با خیال راحت ببینند...
لحظات این کنسرت_تئاتر جزو عمر حساب نمیشه...
بسیار بسیاااار بسیاااار زیبا.. فاخر و دلنشین است..
نمایشنامه بونکر. بازی با کلمات (کلمه بازی منظورم نیست ) و درعین حال مهم نشان دادن عملکرد بسیار زیبا بود..
طراحی صحنه خوب بود . اختلاف سلیقه ها محترمه ..
طراحی لباس هم خوب بود . باز هم اختلاف سلیقه محترمه..
کارگردانی خوب بود .. اول نمایش اگر صحنه ثابت باشه مثلا تا جایی که دختراز پنجره به بونکر نگاه میکنه .. و از جایی که میفهمه دکتر زن و بچه داره تا کمی به آخر داستان . این بسیار کمک میکنه به تاثیر بصری و فهم نمایش ..
بازی ها فوق العاده حرفه ای هستند بخصوص آقای حمید رضا آذرنگ ..خانم سارا رسول زاده هم درخشیدند اما زیادی حواس جمع بود درحالیکه نقش حواس جمعی نداشت و این حس خوبی نمیداد..
نور پردازی و صدا شاید وجود نداشت اصلا یااگر بود شبیه طراحی صحنه طراحی شده بود..
پیشنهاد میکنم سبک سورئال و جنایی رو به این نمایش اضافه کنید ..
بیشتر تراژدی بود ..
اگر اسم امیر مهدی ژوله و الیکا عبدالرزاقی نبود رتبه این نمایش حداکثر ۲ بود .. نمایشنامه. کارگردانی. صحنه . لباس . نو و صدا همه بشدت ضعف دارند .. توصیه نمیکنم