-تو در مورد من چی می دونی؟
+هر چی بخوام بدونم تو این پرونده نوشته شده.
-ولی اینا رو کسانی نوشتن که منو دوست ندارن.
+خبر بد این که منم دوستت ندارم.

چو ضحاک شد بر جهان شهریار
بر او سالیان انجمن شد هزار

نهان گشت کردار فرزانگان
پراکنده شد کام دیوانگان

هنر خوار شد جادویی ارجمند
نهان راستی آشکارا گزند


بسیار خرسندم که فرصت تماشای این نمایش پیش آمد و از بازی های درخشان بازیگران لذت بردم. نمایشنامه این اثر بسیار ... دیدن ادامه ›› هوشمندانه و پخته نوشته شده و از آن بهتر هنر کارگردان که به خوبی توانسته بدون اضافات و اتلاف وقت، پیام داستان را در صحنه منتقل کند. طراحی نور و صحنه مینیمال است و طراحی لباس به خوبی در خدمت نمایش. من هم به همراه بازیگران بخوری شدم و به قول خودشان «خوف» کردم. آقای گرجی تازه فهمیدم چرا انقدر همه از شما تعریف می کنند. واقعا هنرمندی.
دیالوگ طلایی به نظر من: سلطنت صفویه علی الدوام است.

یه جورایی انگار بی دعوت رفته بودیم تو یه مجلس زنونه. بازی ها در کل خوب بود ولی چند نفر شاخص تر بودن مثل عمه خانم یا نبی. طراحی لباس مشکل داشت و اصلا حس نمایش رو منتقل نمی کرد. اون داستان اکبر و رابطه‌اش با زن دوم هم گنگ بود. در کل خسته نباشید.

تنها چیزی که باعث شد دوباره پام رو تو سالن غیر استاندارد ملک بگذارم و با تاخیر نیم ساعته نمایش رو ببینم، تجربه نمایش قبلی کارگردان (محیط زیست) بود. اگر بخواهم مقایسه بکنم باید بگم از نظر طراحی صحنه و نور این نمایش یک گام به جلو ولی از نظر داستان دو گام به عقب بود. امضای کار رسول کاهانی در این اثر هم قابل مشاهده بود. همان روند دراماتیک که شبیه کارهای اصغر فرهادی است و نکته جالب پایان باز نمایش است که باز هم شباهت را بیشتر می کند.
بازی ها یکدست نبود. بعضی ها خوب در نقش خود فرو رفته بودند مثل صادق برقعی و مهدی صباغی. متاسفانه گیر کردن سوزن روی بعضی دیالوگ ها و اکت ها اینجا هم تکرار شده بود. خاراندن آزاردهنده بازیگر زن چه کارکردی داشت؟ من که نفهمیدم. یا تکرار چندباره‌ی بعضی جملات.
صحنه قشنگ هم به نظرم این بود: تنها کسی که اینجا سیگاری نیست، هانیه‌اس.

مرگ بر شل برنج و شلغم
مرگ بر همبرگر
زنده باد آبگوشت

طراحی صحنه و لباس رو خیلی دوست داشتم. حرکت دو بعدی بازیگران هم جالب بود. به علاوه صدای شخصیت ها که انگار همگی دوبلور بودن. ولی زمان نمایش یکم طولانی بود و اینکه ای کاش در تغییر پرده ها، دکور هم تغییر می کرد تا صحنه از یکنواختی در بیاد.
داستان کمی گنگ بود. صحبت های کارگردان در رورانس هم نشون می داد که احتمالا نمایشنامه دچار سانسور شده. امیدوارم نمایش با دراماتورژی بهتر دوباره اجرا بشه.

نمی دونم تنظیمات بدن من بهم ریخته یا نمایش ها کسل کننده شدن، این چندمین اجرایی است که وسطش خوابم گرفت. با اینکه قبلش تو خونه یه چرتی می زنم که سر حال باشم و البته اهل دود و دم هم نیستم. به هر صورت غیر از نیم ساعت اول که ریتم خوبی داشت، باقی ملال آور بود. سعی کرده بود نمایشی ابزورد باشه ولی انقدر دیالوگ اضافی داشت که خسته شدیم.
تلاش مثال زدنی بازیگر نقش کرونوس و اون دختر بچه بانمک که نقش زنگ تفریح رو داشت، قابل تقدیر بود. همچنین نور پردازی خوب اثر.

در ابتدا خسته نباشید به گروه بازیگران این پرفورمنس که انصافا بدن های آماده ای داشتن و مشخص بود خیلی تمرین کردن. از بعد روایی بخوام نظرم رو بگم ... دیدن ادامه ›› بعضی صحنه ها از جمله مبارزه 2 نفر با هم تو رینگ خاکی بیش از اندازه طولانی بود یا چرخش مدام نفرات هنگام بازی کامپیوتری (که در اصل آتاری بود). جوشکاری بازیگر زن علاوه بر اینکه منطق خاصی نداشت، باعث شد چند دقیقه ابتدایی رو کلا از دست بدم. باید بین سلامتی چشم هام و نمایش یکی رو انتخاب می کردم که من به طبع اولی رو برگزیدم. لااقل می گفتین با خودمون عینک جوشکاری بیاریم! نمی دونم تا چه حد میشه گفت که اجرا به متن اصلی کمدی الهی نزدیک شده یا اصلا ربطی بهش داره یا نه چون من کتاب رو نخوندم ولی به صورت خلاصه داشت می گفت دنیا همش بازی و سرگرمی است که خب حرف بی ربطی هم نزده چون از دید مذهبی هم به قضیه نگاه کنیم در قرآن بارها به این موضوع اشاره شده. توپ بازی آخرشم خوب بود باعث شد یاد بچگیام و استخر توپ بیوفتم. در کل میشه گفت اجرای قابل قبولی بود.

چقدر حوصله سر بر و کشدار بود. شخصیت ایوان که انگار مسعود پزشکیان بود. می خواست همه چیز رو ماستمالی کنه و همه رو راضی نگه داره. فکر کنم مناظرات انتخاباتی رو از این تئاتر الگوبرداری کردند. هر دو خواب آور بودن برای من. قشنگ اندازه نیم ساعتش اضافی بود.
بازی ها ولی خوب بود و مشکلی نداشت مشکل از کارگردانی بود. ضمنا من ربط جنبش جلیقه زردهای فرانسه رو که تصاویرش پخش میشد با این نمایش متوجه نشدم.

واقعا از این همه یکدستی و تسلط به کار لذت بردم. بازی ها عالی بود. نمایش در عین مینیمال بودن هم مفرح بود و هم پیامش رو به درستی منتقل کرد. ادا اطوار و ژست روشنفکری هم نداشت. تکلیفش با خودش معلوم بود. این نمایش نشون داد که با یک در و دو تا چهارپایه هم میشه مخاطب رو تا آخر دنبال خودت بکشی. دمتون گرم و دم امیر مسعود فدایی گرم بابت پیشنهادش.
پی نوشت: اونایی که خوششون نیومده یا کج سلیقن یا مغرض یا انقدر تئاتر خوب دیدن که این براشون سطح پایین بوده. والا.

نمایش در حد و اندازه یک کار دانشجویی بود. کارگردانی ضعف داشت. موسیقی متن بر صدای بازیگران غالب بود مخصوصا در پرده اول. 3 تا ریسمان نور که به فواصل مختلف رنگشون عوض میشد کارکردی نداشتن. اما موضوع جالبی داشت که متاسفانه خوب پرداخته نشده بود. امیدوارم در آینده اجراهای قوی تری روی صحنه ببرید. خسته نباشید.