من رمان را مطالعه نکرده ام. بنابراین بدون پیش زمینه به تماشا نشستم. نمی دونم چقدر به متن اصلی وفادار بوده ولی مشخص بود که تغییراتی داده شده . البته به نظرم اگر بومی سازی هم نمی شد برای بیننده ایرانی جذاب و قابل درک می بود.
از دید من نمایش خوبی بود. لذت بردم. جذاب بود.
بازی آقای شعبانپور و خانم مظفری بسیار زیبا بود. کاملا مسلط و پرانرژی بازی می کردند.

دکور و نحوه تغییر دکور خیلی خوب بود.
از همه عوامل تشکر می کنم.
خداقوت.

نه.
نشد. اونجور که می خواستیم نشد.
توقع بیشتری داشتم.
اگه بدونید ما به چه زحمتی کارهامون را عقب جلو می کنیم، که بتونیم یک نمایش بیاییم.
من حس می کنم خود بچه های گروه هم متوجه شده اند که اجرا چنگی به دل نمی زنه. داستان استخون دار نیست. یعنی از اساس حرفی نداره از همون اول هم متوجه میشی که نباید منتظر داستان خاصی باشی. به امید شوخی های موردی نشستیم که آن هم تُنُک بود.

محدودیت سنی زده ده سال. ولی من دخترم ۸ ساله است. به نظرتون می تونم بیارمش؟ کاش از عوامل کار ببینند پاسخ بدهند. از نظر محتوایی و امکان ورود به سالن.

برای امشب (چهار شنبه) ردیف ۳ دو تا بلیط دارم، اگر کسی تمایل داره .

سلام و خداقوت
یکشنبه ۳۰ دی نمایش را تماشا کردم.
شجاعتتان در انتخاب نمایشنامه را تحسین می کنم. حس می کنم با پشتکارتان در آینده از شما بیشتر خواهم شنید.
دکور هم خوب بود با همین جابه جایی های کوچک تفکیک و تمییز فضاها صورت می گرفت. فقط اگر مثل خیلی از نمایش ها شخصی که زحمت این کار را می کشه کاملا مشکی پوش باشه که در تاریکی صحنه کمتر دیده بشه بهتره.
لکنت های توی دیالوگ ها خیلی به چشم می آمد. نمایشنامه دیالوگ محور بود پس بازیگران خیلی باید روی متن مسلط باشند. تمرین بیان شاید باید بیشتر بود:
بازیگرها وقتی صداشون را رها می کردند و داد می زدند باورپذیرتر می شدند. در حالت عادی انگار قصدی در آهنگین کردن صداشون داشتند که غیر طبیعی بود.
آنجا که کلاید از رفتار ناصحیح مادرش می گفت و بانو در لابلای تماشاچیان وحشت می کرد جایی بود که کار می تونست گل کنه. می تونست به اوج برسه می تونست بیشتر و بهتر بهش پرداخته بشه. حتی می تونست همانجا در اوج تمام بشه.