«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
محدودیت سنی ذکر نشده.
آیا محدودیت داره؟
سعادت داشتم نمایش های سقراط و فردریک را تماش کردم.
انشالله بتونم اینک انسان را هم تماش کنم.
به نظرم جذاب خواهد بود.
این نمایش محدودیت سنی داره؟
خیلی دوست دارم بیام ولی به خاطر دختر 8 ساله ام مردد هستم.
دیشب (دوشنبه 14 آبان) به تماشای این نمایش رفتیم. خیلی خوب بود. لذت بردیم. دیالوگ ها خوب بود. واقعا خاک سفید بود. زحمت کشیده بودند.
چند سال پیش نمایش "قصه ظهر جمعه" را رفتیم، اشتراکات زیادی با آن نمایش داشت.
چند نکته پیرامون نمایش خاک سفید: بازیگر نقش زن محمود اگر عادی تر و راحت تر بازی می کرد خیلی خوب بود.
آخر نمایش، قصه ناگهان جمع شد. (برای لو نرفتن قصه توضیح بیشتری نمی دهم)
علیرغم اینکه از موسیقی خیلی استفاده نشده بود، اما همان مقدار کمی که آخر نمایش استفاده شد به نظرم می شد انتخاب های بهتری داشت. قطعا تاثیر ببیشتری می گذاشت. مثلا یک قطعه ضربی جدی تر یا حتی برعکس یک موسیقی بی کلام سنتی آشنا.
یک نکته هم در مورد سالن: سالن تهویه نداشت، گرم شده بود. آن حجم از دود اصلا از سالن بیرون نرفت. تحملش تا آخر نمایش سخت بود.
در کل راضی بودیم از وقتی که گذاشتیم.
برای خرید بلیط باید کیف پول شارژ کنیم؟ بلیط دو نفز میشه 506 هزار تومان باید یک میلیون تومان شارژ کنیم تکلیف رسوب پول نزد شما چی میشه؟
اگر این طور باشه از این به بعد باید از سایر سایت ها خرید کنیم.
کار پر بازیگر و هماهنگی بود. لذت بردم. داستان سنگین و نییازمند دقت بود. اما نکته منفی اش صدا بود. هم صدایی که از بلندگو پخش می شد خیلی بلند بود. هم صدای بازیگرها به سختی به گوش می رسید. که البته این مشکل دومی احتمالا از سالن و موقعیت صحنه تماشاگران است.
بعضا دیالوگ ها در همهمه گم می شد و نامفهوم بود. این تماشاچی را خسته می کند.
کار مطول بود. تمام مضمون محتوا و شکل را می شد در یک ساعت در آورد. شخصیت ماتی را نفهمیدم. نقشش چی بود؟
افکت های صوتی بسیار بلند و گوش خراش بود.
از گاریچی و بازی اش خوشم آمد.
البته که بسیار پر اکت و کار شده بود. زحمت فراوان کشیده بودند.
یک نکته خاص: ما در ایران خودمون ارباب کشی زیاد داشتیم. مخصوصا زمان قاجار. حتی اوایل انقلاب. کاش در فضای ایرانی کار میشد. فکر می کنم لذت بخش تر بود.