نمایش تأثیرگذاری است و ممنون بابت حسن انتخاب‌تان… شاید بخشی از پروسه‌ی درمان به همان اعتماد و ارتباطی برمی‌گردد که بین پزشک و بیمار شکل می‌گیرد. به ذهنم رسید که طبق The Expectation Effect (اثر انتظار دیوید رابسون) شاید بتوان تحلیل کرد که این اطمینان می‌تواند در بهبود بیمار مؤثر باشد؛ چیزی شبیه به اثر پلاسیبوها حتی… یعنی اعتماد و اطمینان و ارتباط بین پزشک و بیمار خود اثری مثبت در درمان داشته باشد…
پزشکان این نمایشنامه فاقد Theory of Mind (نظریه ذهن، یعنی توانایی درک افکار، احساسات و نیات دیگران) هستند؛ نشانی از همدلی در رفتارشان دیده نمی‌شود. از طرفی، شخصیت اصلی و تأثیر تدریجی وضعیت جسمی‌اش بر هویتش، مرا به یاد نظریه‌ی Embodied Cognition انداخت (شناخت بدنمند). چقدر جسم در شناخت تأثیر دارد… بخشی که استاد دانشگاه اقرار می‌کرد که باهوش بودن برای مقابله با این وضعیت کافی نبود، یا صحنه‌ای که روی تخت ایستاده بود، در خیال همان استاد سخت‌گیر و در واقعیت ناتوانِ ناتوان… تصویری تکان‌دهنده بود.
من کاملاً اتفاقی بلیت خریدم و به تماشا نشستم. خوشحالم که موضوع مهم ارتباط پزشک و بیمار مطرح شد. توپک کاغذی‌ای که استاد دانشگاه در دستانم گذاشت، شاید به‌طور سمبلیک پلی بود که می‌خواست برای ارتباط و تأثیرگذاری دوباره بسازد… تلاشی برای بازیابی همان پویایی و اقتدار گذشته…
ممنون از شما.

خیلی اجرای پر انرژی و جذابی بود.
اجرای بازیگران بسیار دلنشین بود و لبخند روی لب هممون آوردن.

من اجرای جگر هندی رو دیدم و واقعاً لذت بردم. یه نمایش کمدی هوشمندانه با متن قوی و اجراهای بی‌نظیر و فاخر که توانسته بود عناصر حکیمانه ادبیات فارسی را به بیان امروز به بیننده منتقل کنه. البته که این گروه جای پیشرفت خیلی داره. از همون لحظه اول، فضای نمایش و طنز جذابش حسابی منو درگیر کرد. اما چیزی که واقعاً توی این اجرا برام خاص بود، حضور محمدرضا نوری بود. دلمون برای حضور ایشون روی صحنه تنگ شده بود و الان که فیلم پروین رو هم دارن، حضورشون تو این نمایش هم خوشحالمون کرد.

خیلی عالی و بی نظیر بود
تجربه خیلی خوبی بود

در کل کار جالبی بود و دوسش داشتم بازیگرا اکت خوبی داشتن و موضوع هم موضوع قشنگی بود که به حالت طنز بهش پرداخته بودن اما موسیقی برای این سالن به نظرم مناسب نبود خیلی بلند بود.