سلام. این کار رو به اصرار یکی از دوستان و بخاطر سپاس و پوریا گلستانی و کاخ هنر دیدم که از هر سه راضیم. خوشحالم که اومدم. متاسفانه مدل تبلیغ جوری بود که من تصور می‌کردم با یک اثر دم دستی روبرو هستم و اگر نمی دونستم کارگردان اثر پوریا گلستانی است نمیومدم.
نکته بعدی اینکه ریتم دوزخ رو خیلی دوست داشتم و بهشت. برزخ هم که برزخ بود. ایجاد حس برزخ از برزخ یک کار هنرمندانه بود. تکامل بشری و تاریخ بشر هم به زیبایی نشون داده شد. حتی انتخاب اون وسیله که ابزار جغرافیایی بود و ایجاد اتحاد کیهانی بین زمین و آسمان و انسان و کهکشان و در آخر، ایجاد یک فضای کاملاً زرتشتی و آخرالزمانی و در آخر بازی و خنده. تحرک و تکاملی از غم به شادی.
در آخر، می‌تونم درباره اهمیت این کار از دیدگاه‌های متفاوت هزار صفحه بنویسم از بس که بی نظیر بود ولی اینجا نمی‌شه. خصوصاً حتی اجرای بهشت که از هزار دیدگاه میشه اون خلاقیت رو بررسی کرد. چه عصب شناسی چه اسطوره شناسی.
آفرین و دم شما گرم.