با کمی تاخیر ولی خیلی نمایش رو دوست داشتم
بازی هم دانشگاهی های عزیزم
ابولفضل و عرشیا
عرشیا صدری که غوغا کرد توی دانشگاه انقدر جدی کار نمیکنه یعنی زیاد توجه نمیکنه ولی اینجا فوق العاده بود نکنه دستمزد خوب گرفته بود که با مون و دل بازی میکرد عرشیا صدری نقش مصیبت لات بود و تمام لحظات رو من فیلم گرفتم اخر سر هم‌تو سالن بیشتر از همه تشویق شد
به جز عرشیا بازی دژبان رو هم دوست داشتم
و بازی نوشابه با دماغش رو
پیرمرد هم ابولفضل شریفی بود خندیدم مخصوصا چک هاش عرشیا تو دانشگاه ... دیدن ادامه ›› هنوز قرمزه
ولی استعداد طنز ۱۰۰ عالی مرسی از تیم خوبتون بابت ساخت این کار
اول نمیخواستم بلیط بخرم ولی انقدر عرشیا استوری گذاشت مجبور شدم ولی پشیمون نیشتم

کار خوبی بود
از مترو خریدم بلیط این کار یه دونفر بهم پیشنهاد دادن

خیلی خیلی تشکر میکنم بابت این نمایش که پیشنهاد دادن

بازی شخصیت لات اقا مصیبت رو خیلی دوست داشتم
یه طنز خیلی جالبی داشت و حس میکنم بیشتر دیالوگ هاش تو متن نبود و بداهه گویی می‌کرد ولی خیلی طنز بود
صحنه که میزد تو سرش برای خواهرش من ترکیدم از خنده
دکتر فتنه و یتیم هم عالی بودند
ولی شخصیت مصیبت و شخصیت آبدارچی طنز داشت

نمایشنامه‌خوانیِ « سایبان زخم‌ها »، حدیثی بود از جان، برآمده از دلی که در تلاطمِ امواجِ بی‌قرارِ خویش می‌خروشید، گاه پیش‌می‌تاخت و گاه پس می‌نشست، لیک هرچه بود، زلال و صادق بود و مگر نه آنکه آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند؟
کارگردانِ محترم، به فراست و هنر، نغمه ‌هایِ نهفته در کلام را بازشناخته، آهنگِ اصوات را به جان دریافته و ضرب‌آهنگِ دل هایِ دردمند را با چیدمانِ اکت ‌ها در هم آمیخته، چنانکه هر بازیخوان، در قامتِ خویش استوار ایستاد و هر واژه، در ذهنِ مخاطب، تصویری شد که از پسِ سکوت نیز فریاد برمی‌کشید.
این روایت، گرچه بر خوانش استوار بود، اما جان داشت، حس داشت، زخمی نهان در دلِ سطرها و اشکی که در پایان، بی‌اختیار از گوشه‌یِ چشمِ بازیگرِ ایستاده در مقابل لغزید، گواهی بود بر صدقِ احساسی که در تار و پودِ این اثر تنیده شده بود.
نورها، چیدمان، صداها، همه و همه، یاری‌گرِ خیالِ مخاطب شدند، تا به چشمِ دل، صحنه‌ای را نظاره کند که فراتر از واژگان، قصه‌ یِ زخم‌ ها را روایت می‌کرد.
به همه‌ ی هنرمندانِ گرامی و کارگردانِ محترم که به راستی، چراغی در این « سایبانِ زخم ‌ها » برافروخت، خسته نباشید می گویم...!
خرسندم که چشم و گوش و جانم را مهمانِ این اجرا ساختم.
با احترام