"بغضی که اشکتو در نیاره پیرت می‌کنه"
از این نمایش این قسمت همیشه تو ذهنم می‌مونه‌.
اما برسم به غلام‌رضا خوش‌رو کوران که اگه الان ... دیدن ادامه ›› زنده بود حدودا 60 سالی می‌داشت. اگه جامعه انقدر برای خونش تشنه نبود شاید حرف می‌زد، نمی‌دونم. شاید اگه حرف می‌زد چیزی از حرفاش می‌فهمیدیم تا ببینیم چطور بین باقی آدم ها به همچین آدمی تبدیل شد. یا شاید می‌شد با فهمیدن بیشتر اون جلوگیری می‌کردیم از حضور آدم هایی مثلش. نمی‌دونم . این ندونستن هام در مورد اون زیادن.
اون احتمالا از جامعه طرد می‌شده، احتمالا اگه تو محیط دیگه ای زیست می‌کرد اینطوری نمی‌شد. وقتی تو دادگاه وکیل تسخیری غلام‌رضا گفت: وکالتش رو رد میکنم و خودم هم میشم شاکی و مدعی العموم محسوب می‌شم؛ انگار همون جا آخرین بند اتصالش به جامعه هم پاره شد و دیگه غلام‌رضا رفت...

تصورم اینه اعدام این افراد قبل از شناسایی و تلاش برای کم کردن قاتل ها ، دزدها یا... کار بیهوده ایه. کما اینکه دیدیم بعد از اون افراد دیگه ای هم اومدن و متاسفانه بازم اضافه خواهند شد.
در مورد غلام‌رضا خوش‌رو (که انگار خوش‌رویی هم میکردن!) سابقه دستگیری به علل مختلف رو داشته، شاید می‌شد یه جوری با روان‌کاوی و کارهای تخصصی اینچنینی یه تغییری روش ایجاد کرد؛ البته که این فرضیه ذهنی منه و ممکنه اشتباه باشه.
در هر صورت کاراکتر غلام‌رضا سوالات زیادی رو تو ذهن من گذاشت. اینکه دوران کودکیش چگونه سپری شده، کجا بوده، خانوادش کجا بودن و از این دست سوالات که احتمالا چیزی ازشون در دست نباشه.

در مجموع این نمایش برای من مثل یک مستند عمل کرد و تصور نمی‌کردم از لحاظ روانی تا این حد تحت تاثیر قرارم بده.

از لحاظ فرم اجرایی اکثر بازیگرا به خوبی حس رو به من منتقل کردن اما یکی دو نفر از عزیزان راستش هیچ حسی ازشون دریافت نکردم. در راس بازیگران بازی آقای پناهنده بسیار مسلط و جذاب بود و خیلی از تایم نمایش فقط به ایشون نگاه میکردم و اون رفتار های عجیب رو خیلی خوب اجرا می‌کردن .
اگر احیانا جایی از نوشته هام برداشت اشتباهی کردم به پای کم تجربگی من بذارید.

به عوامل نمایش غلام‌رضا لبخندی خسته نباشید میگم به خصوص جناب تاراج عزیز.

این اولین مواجهه من با نمایش‌نامه دیوید ممت بود و چقدر درخشان بود! عجب متن جذابی بود. همون ابتدای امر متوجه شدم قراره راضی از سالن خارج بشم و هر چقدر گذشت بیشتر از این کار لذت بردم. دو نکته منفی به چشمم اومد اما انقدر این نمایش برام جذاب بود سعی کردم در ذهنم نگه‌شون ندارم.

جدا از نمایشنامه ای که می‌تونم بگم شاهکار بود و به نظرم نقطه قوت اصلی این نمایش بود، بازی هر دو عزیز هم برای من فراتر از خوب بود؛ طوری که احساس می‌کنم خیلی خوب متن رو تو مشت‌شون داشتن و روی صحنه آورده بودنش‌. طراحی صحنه هم جالب به چشمم اومد.
بعد از چند نمایش اخیری که دیدم، این کار منو کاملا راضی نگه داشت.
به عوامل این نمایش خسته نباشید میگم.

متاسفانه اصلا برام قابل قبول نبود.
بقیه دوستان نکاتی رو گفتن مثل متن که به نظرم خیلی سطحی و ساده بود یعنی تا آخر کار منتظر بودم یه چیز کوچیک حتی شگفت زدم بکنه اما هیچی ، در مورد بازی ها بازیگر مرد (سربازِ ماجرا) و بازیگر خانم (با اینکه ردیف اول نشسته بودم صداشون و دیالوگ هاشون خیلی جاها واضح نبود و متوجه نمی‌شدم) به نظرم ضعیف ظاهر شدن و به قولی شخصیت هاشون در نیومده بود اما دو بازیگر دیگه متوسط بودن. اما متاسفانه طراحی صحنه خوب که تنها نقطه قوت کار از دید من بود هم خراب شده بود! دقیقا روبروی من پشت پرده مشخص بود و لحظاتی که میخواستن حس ترس رو القا کنن هم تبدیل به هیچ شد. نمیدونم تو روزهای دیگه هم این مشکل بوده یا نه امیدوارم حداقل در روزهای پیش رو این مشکل واقعا نباشه چون این دیگه بدجوری کار رو مبتدیانه نشون میده.

اما انتقاد از مجموعه لبخند ؛ دیشب خوشبختانه از کار استقبال خوبی شده بود و این جای خوشحالی داره اما جایی خراب میشه که خارج از ظرفیت ورود میدین و جلوی پای بقیه آدما دوستان رو میشونین. پیشنهاد میکنم جلوی این کار رو بگیرین چون برای منِ نوعی که الان دید مثبتی به این مجموعه دارم با این کار باعث میشین ذهنیت منفی ایجاد بشه. امیدوارم ترتیب اثر بدین، حیفه واقعا.

خسته نباشید.

نمایشی که دوستش داشتم . راستش فکر نمی‌کردم موضوع اجرا این باشه و بدون پیش زمینه خاصی برای دیدنش اومده بودم .
متن کار با وجود اینکه حدود 90 درصدش کلیشه گونه‌ست اما برای من مثل یک تراپی عمل کرد . مسلما کمکی به خودم که بیش از یک ساله درگیر فقدان لعنتی هستم نکرد اما انگار خواب بودم و عزیزانم رو می‌دیدم که داشتن تلاش می‌کردن بهم بفهمونن که کمتر بهمون فکر کن پسر! نگاه کن موهات دارن سفید می‌شن! تقصیر تو نبوده که ما رفتیم، برگرد به زندگی کمی شادتری که داشتی؛ Move on خلاصه ‌. بدبختی اینه که نمی‌شه...

بگذریم ، اکثر بازی‌ها و فضای حاکم به روی صحنه خوب از آب در اومده بود . طراحی صحنه ساده اما درست ، طراحی لباس ها خوب .
از مشکلات کار بخوام بگم هماهنگی موسیقی "که من به شخصه دوستش داشتم" با اتفاقی که روی صحنه میوفتاد کمی با تاخیر انجام می‌شد که به راحتی قابل حل شدنه و مشکل دیگه همونطوری که اول نوشته‌م گفتم کلیشه‌ای بودنشه . می‌فهمم که نیازه واسه این موضوع اما می‌شد کمترش کرد و روی شخصیت های کار بیشتر مانور داده می‌شد‌.

به هر صورت به گروه اجرایی خسته نباشید میگم .

جناب تاراج من هنوز حسین آدیداس رو هضم نکردم نمایش جدید رو کردی:)

امشب دوباره دیدمش و به شکل عجیبی حتی برام از دفعه اول عالی تر بود .
فکر میکنم ایمان صیاد برهانی عادت داره تو اجرای آخر کارهایی که میکنه به قول خانم مبینی صحنه رو به خاک و خون میکشه:)
سعید زارعی هم در یک کلمه درخشانه دیگه
عشق بهتون خسته نباشید به تمام عوامل این نمایش.

فقط امیدوارم بزودی داریوش رشادت رو روی صحنه با نمایش دیگه ای ببینم . نمیدونم چی بگم از این اجرا ...

به همین قدر بسنده میکنم که نمایش خیلی خوبی دیدم .

چقدر عالی که نمایش تمدید شده امیدوارم باز فرصت دیدن شمارو داشته باشم.

*حاوی اسپویل*






در شب اول این نمایش به تماشایش نشستم. برشت دایره گچی قفقازی رو بعد از زن نیک ایالت سیچوان نوشته که شباهت های پر رنگی ... دیدن ادامه ›› بین این دو حس میشه. کلیت داستان به نزاع دو مادر بر سر طفل خردسال برمیگرده و ماجرا با حکم خردمندانه قاضی به صورت دراماتیک فیصله داده میشه . قسمت اوج این نمایشنامه به پایانش برمیگرده و برشت قصد داشته نتیجه و نصیحت قصه رو تو پرده پایانی برای مخاطب عیان کنه. دایره گچی (نامی که استعاره از نگاهی متفاوت به قانون است) نه تنها آنچنان قابل اتکا نیست بلکه توسط مستی غیرقابل اطمینان اداره میشه.
از همون ابتدای داستان میشه متوجه شد نمایشنامه قرار نیست به انقلاب کمونیستی بی تفاوت باشه. وقتی داستان در در دل روستایی هایی که زمین از دست داده اند و آشیان از کف داده به روس ها ، میشه بین گروشه (نقش اصلی ماجرا) و شنوندگان داستان پل ارتباطی زد. طی هجوم و خیانت ، طبقه حاکم گرجستان سقوط میکنه که پر بوده از فساد ، فرصت طلبی و راحت طلبی. اما این رخداد به هیچ عنوان به بهبود اوضاع منجر نمیشه چرا که حتی مردم عادی هم همین فساد هارو دارن ؛ حالا چطور میشه یک جامعه تماما فساد رو عدالت بهش تزریق کرد ؟ این همون چیزیه که دایره گچی قصد داره پاسخش رو به ما بده. اون هایی که با گروشه زیست می کنند جز منفغت طلبی های شخصی چیز دیگه ای نمیخوان ؛ اونا همونایی هستن که لیاقت خوبی ندارن و خوب بودن در بین اونا تاوان داره . گروشه تو همون آغاز ماجرا وسط یک بحران قرار میگیره ، با گذر زمان مشکلات تلنبار میشه و اون رو خرد میکنه . درسته با پایان خوشی طرفیم اما مشخص نیست عاقبت گروشه و طفلش در چنین جامعه ای چه جوری پیش میره. چون اون صرفا یک دادگاه رو پیروز شده .
همون طور که بالاتر اشاره کردم دایره گچی استعاره از نوع متفاوتی از قانونه که توسط مردی مست به نام آزداک صادر میشه . شخصیت آزداک به تنهایی تونسته بار نمایشنامه علی الخصوص بخش بامزه رو ارتقا بده. پرده ما قبل آخر با حضور آزداک و رسیدن اون به همان قدرت بادآورده است، آزداک (این متقلب دوست داشتنی) به تنهایی بار طنازانه و انتقادآمیز نمایشنامه رو بالا برده.

در مورد بازی های دوستان نظر شخصیم اینه بهترین بازی رو همون شخصیت گروشه داشت و برای من بسیار باور پذیر بود و بازیشون رو دوست داشتم. بازیگر آزادک هم به سهم و نقش خودش عملکرد خوبی داشت. بسته به متن نمایش بازی بقیه دوستان روی صحنه که زیادم بودن عملکرد قابل قبولی داشتن. نمایش در مجموع هماهنگ و خوب در اومده بود البته که کمی ناهماهنگی وجود داشت چه بحث نور و موسیقی کار هم در بخش هایی هماهنگ نبود احتمال میدم این مشکلات در اجرا های آتی برطرف میشه . البته من موسیقی این نمایش رو دوست داشتم . طراحی لباس کار هم خوب بود . بک گراند صحنه رو اصلا دوست نداشتم و سعی میکردم نگاش نکنم . اصلی ترین موردی که فکر میکنم در موردش بحث بشه تایم زیاد نمایشه ، من تصورم اینه میشد حداقل پانزده دقیقه یا حتی بیشتر کمترش کرد تا بشه مخاطب رو با تمرکز نگه داشت .
در مجموع چون من این متن رو بسیار دوست دارم نمره 4 میدم به این نمایش . اولین باره نظرم رو انقدر طولانی مینویسم چون اصولا اعتماد به نفس زیاده گویی رو ندارم .
خسته نباشید میگم به عوامل این نمایش که مشخص بود تمرین زیادی داشتن .

متاسفانه اصلا دوست نداشتم علت اصلیش اینه که پر بود از شعار .
بهتون خسته نباشید میگم امیدوارم در آینده کارهای بهتری از این گروه ببینم .

سبک جدیدی از کنسل شدن یک نمایش رو امروز تجربه کردم . خسته نباشید ...

چقدر خوبین شما آخه :))))) عمیقا دوستتون دارم . دفعه دوم کافی نیست واسم بازم میام ببینمتون .

متاسفانه اصلا سلیقه من نبود و دوستش نداشتم ‌.
خسته نباشید میگم به عوامل این نمایش