سلام، خسته نباشید میگم به کل این گروه پر انرژی که از ابتدا تماشاچی رو با خودشون همراه کردند و انتها هم‌ بدرقه‌مون کردند. من کار رو دوست داشتم. به نظرم در سبک خودش جزو کارهای خوب و شسته رفته بود و چقدر امیدوارم همین گروه نمایش‌هایی با همین سبک رو با موضوعات دیگه که بیشتر اجتماعی باشه و‌ تلخند رو هم هدف خودش قرار بده اجرا بره. فکر میکنم اگر سالنی بود که مخاطب شما رو از رو به رو فقط می‌دید، تجربه‌ی بهتری بود. ولی در کل عالی بودید. جای این طور نمایش‌ها که لودگی نیست و سبک و سیاق نمایش ایرانی داره به نظر من خالیست. :)

سلام. من برای امشب(سه‌شنبه) بلیط داشتم اما فکر می‌کردم بلیطم برای فرداست، امکانش هست روز دیگه ای از بلیطم استفاده کنم؟
ممنون میشم تیم برگزارکننده اگر این امکان رو برای من فراهم کنند 🙏🏻

بعد از دیدن این تئاتر
متوجه شدم که وقتش هست بیرون اومدن از سالن نمایش رو وقتی کار بد هست وسط اجرا نرمالایز کنیم!
.
حتی دوست ندارم وقت بذارم و بنویسم چرا به نظر من بد بود!
فقط همین نکته بس که ما به تماشای نمایش رادیویی نیومده بودیم که یا صحنه ی نیمه تاریک ببینیم یا کاملا تاریک!

در ابتدا سپاس گزارم از تیم اجرایی نمایش ورق الخیال
فکر می‌کنم این تئاتر جزو اجراهایی باشه که در ذهن من هم داستان و هم نوع بازی‌ها ماندگار بشه. بازی‌ها واقعا خوب و درخشان. استفاده از نور و طراحی صحنه به نظر من خوب، درست و به جا، و چقدر پوستر و بروشور نمایش رو هم دوست داشتم.
اما در انتهای نمایش احساس کردم که ریتم افتاد و دیگه برام جذابیت شروع نمایش رو نداشت. از طرف دیگه، شخصیت قاصد خیلی تند صحبت می‌کردن(چندجایی باقی کاراکترها هم این اتفاق براشون افتاد) که من دیالوگ رو گم می‌کردم و درست متوجه نمی‌شدم. همین! و باز هم خسته نباشید :)

سلام
من کار رو در کل دوست داشتم، بازی‌ها خوب بود. داستان هم روایت جالبی داشت اما چندتا نکته هم به نظرم میاد که بگم:
۱. نور صحنه خیلی خاموش و روشن می‌شد، درسته که برای تغییر صحنه ازش استفاده شده بود اما طراحی صحنه به صورتی بود که نیاز نباشه چندین ثانیه کل سالن در تاریکی مطلق فرو بره و بعد یکی از صحنه‌ها روشن بشه.
۲. از جایی که برادر خارج از کشور زنگ زدن و پیگیر شدن، به شخصه دلم میخواست داستان تموم بشه و دیگه ادامه پیدا نکنه. اینطوری به نظرم پایان بندی بهتری(حداقل برای من، به عنوان یک نظر شخصی) اتفاق می‌افتاد.
۳. پیشنهاد:
کاش اگر بنا به ادامه‌ی داستان بعد از تماس برادر خارج از کشور بود، تئاتر رو تعاملی می‌کردید و براش دو پایان در نظر می‌گرفتید و از مخاطبین می‌پرسیدید که اگر اون‌ها جای کاراکتر‌های نمایش بودند آیا دستگاه‌ها رو قطع می‌کردند یا نه و بعد ادامه می‌دادید.
برای کل گروه آرزوی موفقیت دارم… :)

امشب به تماشای این تئاتر نشستم به دو دلیل:
1. امتیاز بالا و کامنت‌های خوب
2. توضیحاتی که در مورد نمایش بود و پنج زبانِ بودن همراه با بالانویس که به نظرم تجربه‌ی جالبی می‌تونست باشه.

اما چیزی که دیدم ناامیدم کردم. مشخص بود که بازیگرها برای اجرای نقش‌هاشون تلاش زیادی کردند و بازی‌های خوبی ارائه دادند، اما این بازی زمانی معنا پیدا میکنه که مخاطب معنای دیالوگ‌هایی که رد و بدل میشه رو هم متوجه بشه. کاش می‌نوشتید اگر مسلط به زبان آلمانی و روسی و فرانسوی هستیم بیاییم! من واقعا چیزی از نیم ساعت اول و نیم ساعت آخر تئاتر متوجه نشدم و کل چیزی که دستگیرم شد همون چیزی بود که در توضیحات نمایش اومده بود که خب برای اون لازم نبود هزینه‌ی زمانی و مالی بدم و بیام. تو تیوال میخوندم و کافی بود… ربط بخش وسط، اسقفی که لهجه‌ی‌ ترکی داشت به پارت اول و سوم چی بود؟ کاش عزیزانی که انقدر این تئاتر رو تحسین کردند و بهش امتیاز بالایی دادند بیان توضیح بدن، شاید من دانش کمی دارم که تقریبا هیچی متوجه نشدم و با سردرد به خاطر داد و بیدادهای ... دیدن ادامه ›› خیلی زیاد از سالن اومدم بیرون… اگر بنا بود مخاطب صرفا فرم ببینه و متوجه دیالوگ نشه استفاده از موزیک هم کافی بود شاید. اگر هم مشکل فنی در پخش بالانویسی که در توضیحات اومده بود به وجود اومد، حداقل در انتها این رو توضیح میدادید و عذرخواهی می‌‌کردید.
در ضمن وقتی نمایش در فضای تاریکی اجرا میشه اصلاً از طرف تیم اجرایی ایده‌ی خوبی نیست که اجازه‌ی عکاسی داده میشه. نور گوشی‌ها اذیت کننده بود.
در هر صورت تماشای این نمایش، تجربه‌ی خوبی برای من نبود.

در رابطه با خود اجرا،
با توجه به مطالعاتی که در رابطه با روانشناسی داشتم و دارم من این تئاتر رو اصلاً دوست نداشتم. اما چیزی که می‌خوام بیش‌ترین ایراد رو بهش بگیرم ضعف در کارگردانی هست که به چشمم اومد. عدم استفاده‌ی درست از طراحی صحنه و بازی های نوری که می تونست اتفاق بیفته. بازی های کاملاً خطی که به عمق نرفته بود. ۳ بازیگر که یکی شون شخصیت ثابت داشت و دو بازیگر دیگه فکر می‌کنم حداقل ۱۰ نقش رو بازی کردند بدون اینکه خیلی در نوع بازی، لحن، صداسازی تغییر خاصی ایجاد کنند. آیا استفاده از بازیگرهای بیش‌تر نمی تونست به درک بهتر داستان به مخاطب کمک کنه؟ و بازیگر فروید، کمی برای من به عنوان یک مخاطب تئاتر دور از ذهن هست که اگر شخص دیگه‌ای این نقش رو بازی می‌کرد انقدر این نقش تیپ می‌موند و به نظرم می‌شد تبدیل به کاراکتر بشه. شخصیتی که با کمی مطالعه‌ی بیشتر از فروید، تیک‌هاش، اخلاق‌هاش، نوع حرف زدنش و… چه از طرف بازیگر و چه از طرف کارگردان می‌تونست ساخته بشه.

طراحی لباس واقعا بد، واقعا بد به نظر من!
صندلی که نقش تابوت رو میخواست در ادامه داشته باشه، چرا رنگ طلایی؟!؟ کدوم صندلی اتاق درمانی طلایی یا تابوتی طلایی ... دیدن ادامه ›› رنگ هست؟

جایی که نقش خاخام وارد شد: تماما لودگی، شوخی های زشت و دم دستی! فقط سعی می کرد با نمک باشه و خنده بگیره، ولی واقعیت این بود که اگر بنا بر این بود در هذیون فریود ما شاهد تقابلش با دین باشیم و دین به سخره گرفته بشه و بخشی از نظریات خود فروید هم زیر سوال بره جای دفاع به هر دو طرف بدیم. نه خام خام رو یک آدم کاملا احمق نشون بدیم که فقط بامزه است و نه جوابی در برابر هجویات این کاراکتر از فروید بگیریم.

با احترام، در کل من این تئاتر رو دوست نداشتم.

من امشب به تماشای نمایش نشستم
و باید بگم درسته خنده میگرفت اما به چه قیمتی؟
برای من جای تعجب هست که نویسنده و طراح خانم هستند اما انقدر ضد ... دیدن ادامه ›› زن!
زن تحصیل کرده، چسبیده به مردی که میدونه خیانت میکنه، میدونه بهش سرکوفت می‌زنه و نمی‌خوادش و تنها دلیلش اینه: دوتا بچه دارم و رسم ما نیست.
مارال، پولش برای پدرش هست، خودش هیچ هنری نداره، بچه‌اش رو کشته، فقط عمل کرده که توجه مردی رو جلب کنه که رفته بابت تمکین ازش شکایت کرده و قاضی هم حق رو به اون داده.
خاله خانم، پول دار هست، ولی معلوم نیست از‌ کجا! توی جایی از تئاتر میگه زن باید مستقل باشه و فلان. ولی خودش با پسر جوونی صیغه کرده که می‌دونه بابت پولش کنارشه و حامله شده که نگه‌اش داره!
پگاه زنی که خوب پول در میاره، خرج شوهر قماربازش رو هم میده ولی چون قرص اعصاب میخوره روانی هست و به همه چی گیر میده و جیغ جیغ میکنه. در جایی هم شوهرش بابت اینکه قبل از ازدواج دختر نبوده(یا بهش تجاوز شده) درست متوجه نشدم بهش سرکوفت می‌زنه. و اون هم در نهایت مشخص میشه یا یه چک ۴ میلیاردی شوهرش رو نگه داشته.
ملودی(نامزد امیر) با تمام چیزهایی که می‌فهمه هی اصرار میکنه بیا بریم و فلان. و این خیانت و دروغ براش مهم نیست.

من اشتباه برداشت میکنم یا نمایش‌ همه‌ی این‌ها برای اینه که بگن در حق زن‌ها ظلم شده؟ همچنان می‌تونم بنویسم. من برام عجیبه که خنده از این‌ها گرفته شد! مردها به راحتی به هم و به زن‌ها توهین میکردند. چیزی که بیش‌تر در این تئاتر مورد بحث قرار میگرفت، مسائل جنسی بود و بی‌شک باید برای دیدن این تئاتر محدودیت سنی گذاشته بشه.
هیچ کدوم از شخصیت‌ها کاراکتر نداشتن، در حد تیپ مونده بودن. طراحی لباس واقعا بد. حتی برای چاق کردن شخصیت مارال تلاش درستی نشده بود. بازیگرها چندین بار تپق زدن و موارد دیگه ای که از حوصله خارج هست بیان کردنش.

از زمانی که صرف تماشای این تئاتر کردم پشیمانم!
کاش بی‌جهت به یک کار امتیاز داده نشه
نه معنادار و نه خنده دار. بلاتکلیف بهترین واژه برای این نمایش هست

من جمعه شب به تماشای این تئاتر رفتم و به معنی واقعی کلمه، دوستش داشتم. هم بازی‌ها و هم روند کلی داستان خیلی خوب بود و بعد دو تئاتری که اخیرا دیده بود و به نظرم خیلی بد بود این تئاتر به دلم نشست و هم خندیدم و هم به فکر فرو رفتم. هرچند جاهایی به نظرم دیگه خیلی دیالوگ‌ها رو و شعارگونه می‌شد. و طراحی صحنه رو هم دوست نداشتم که به نظرم بیش‌تر به خاطر خود سالن مولوی بود تا ضعف در طراحی صحنه. کم بودن فضا باعث شده بود که طراحی صحنه‌ی خوبی برای این تئاتر اتفاق نیفته.

و در ادامه من جز احترام و رفتار حرفه‌ای از عوامل ندیدم. و خطاب به دوستانی که ناراحت هستند که با یک نفر که در ردیف اول نشسته و خوابیده(!) با لحن بدی صحبت شده(هرچند از کم و کیف ماجرا با خبر نیستم)، از این دوستان می‌پرسم: اگر کسی وارد محیط کار شما بشه و بهتون توهین کنه آیا فقط می‌ایستید و نگاه می‌کنید و لبخند می‌زنید؟ صحنه‌ی تئاتر محیط کار این بچه‌هاست و انرژی که از مخاطب میگیرن بی‌شک روی اجراشون تاثیر می‌ذاره. چرا باید هنرمند از همه مظلوم تر باشه و به هیچ توهینی جواب نده و خم به ابر‌و نیاره؟

من چند سوال دارم از عزیزانی که اینجا اینطور از این تئاتر تمجید کردن و ممنون میشم کمکم کنید این اجرا رو بفهمم چون به نظر من تنها نقطه قوت این تئاتر طراحی صحنه بود و باقی موارد هیچ:
ربط بخش اول به بخش دوم که مینا بزرگ می‌شد، چی بود؟ مینا چطور با سیاه خال دوست شده بود؟ اون پسر چرا عاشق مینا شد؟ چی دید ازش؟ چه علتی برای این عشق سوزنده وجود داشت؟ چرا از بقیه‌ی افراد اون جامعه یک نفر هم نبود که مخالف باشه؟ و خیلی سؤالات دیگه!
یک جایی یکی از عزیزان نوشته بود داستان اسطوره‌ای هست. من چیزی نتونستم ازش پیدا کنم و ممنون میشم اگر مطلبی هست که کمک‌کننده باشه در اختیارم بذارید.
و در آخر به نظر من، به عنوان یک مخاطب تئاتر، جیغ و داد کردن روی صحنه، بازیگری نیست!

من یه جاهایی از این تئاتر حس اون شخصیتی رو داشتم که یهو گفت: دقت داری ما داریم با چی حرف می‌زنیم؟ به خودم میگفتم دقت داری، داری به چه آشفتگی‌ نگاه میکنی و میخندی و لذت می‌بری؟ در صورتیکه اصل این بیماری واقعا ترسناکه…
ممنونم از همه‌ی عوامل. اجرای بی‌نقصی بود به نظر من :)