درود.
نمایش بسیار خوب، چشم نواز، و گوش نوازی بود.
طراحی صحنه، متن، موسیقی، همه و همه عالی بودند و خسته نباشید خدمت تمامی عوامل نمایش.
ارادت.

پ.ن: دو عدد موجود غیر دوست نا عزیز ردیف جلوی بنده نشسته بودند و در طول نمایش طوری که انگار داخل پارک نشسته اند با هم بلند بلند صحبت میکردند، حتی یکی از آنها در یکی از صحنه ها که کاملا تاریک بود با نور موبایل خود سعی در روشن کردن محیط نمایش را داشت که این حرکت دیگه اوج احمقیت این غیر دوستان رو میرسوند.
خوشبختانه آخرای نمایش بلند شدند رفتند.
امیدوارم شر شما غیر تئاتر بین ها از تمامی سالن های تئاتر کم بشه که حدودا نصف لذت این نمایش رو حداقل برای من از بین بردید.

سرباز، سرباز، سرباز، سربازی، سربازی اجباری...

فرقی نمیکنه بی سواد هستی یا دیپلم و لیسانس و فوق لیسانس؛ روزی که به خدمت اعزام میشی باید با همشون خداحافظی بکنی، دیدی قبل خدمت همه ی سر ها تراشیده میشه؟ یکی از دلایلش اینه که همه شبیه به همین میشن، هیچکس رو نمیشه از روی ظاهر تشخیص داد، این که خارج از اینجا چیکاره بوده، چه شخصیتی داشته، چه آرزوهایی داشته، چه زندگی ای داشته، همه لباس ها یک دست شبیه هم، و این یعنی شروع یک زندگی کاملا جدید و متفاوت به نسبت چیزی که تا اون لحظه بودی، چون میخوان تو رو، شخصیت تو رو بکوبن و از اول بسازن، به اون شکلی که خودشون دوست دارن بسازن..
نمایش بسیار خوبی بود، به شخصه در مرز خدمت نکردم اما تا حدود بسیار زیادی شرایط خدمت در مرز رو برام بوجود آورد.
خسته نباشید به تمامی ... دیدن ادامه ›› عزیزان.

یک نکته: در آسایشگاه های نظامی زمانی که فرمانده وارد آسایشگاه میشه معمولا اولین نفری که ایشون رو میبینه اصطلاحا باید دستش رو بلند کنه و ایست بکشه، و همچنین زمانی که فرمانده از آسایشگاه خارج میشه هم مجدد باید ایست کشیده بشه و در واقع ایست دوم به معنی خروج فرمانده هستش. این رو برای عزیزان مخصوصا بانوانی میگم که شاید ندونن ماجرای ایست کشیدن سرباز چی بود :)

نکته بعد: از قدیم گفتن برو سربازی مرد میشی...
یادمه زمانی که سرباز بودم به عنوان یک نکته خیلی مهم به هم خدمتی خودم گفتم که خیلی ها کم میارن، میزنن به سیم آخر و فرار می کنن، ببخشید ولی خودکشی میکنن، بله درست شنیدید خودکشی میکنن، سربازی فشار خیلی زیادی به سرباز ها وارد میکنه، تمام تلاشش رو میکنه که تو رو بکوبه و تبدیلت کنه به اون چیزی که خودش میخواد، به یه چیزی قطعا بدتر از چیزی که بودی، پس به نظرم همین که در دوران خدمت تلاش کنی همون شخصی باقی بمونی که اولش وارد شدی، یعنی تو مرد شدی.. یعنی اجازه ندادی تمامی اون فشار ها تو رو تبدیل به چیز دیگه ای بکنه که نیستی، و این خیلی مهمه که همون شخص روز اول باقی بمونی..

روح تمامی سربازانی که ناخواسته در مرز افتادند، خدمت کردند، و ناجوانمردانه از دنیا رفتند، شاد.

ارادت.

درود.
نمایش بسیار بسیار خوبی بود، بازی های فوق العاده درخشان هر دو عزیز، نمایشنامه بسیار قوی، چیدمان صحنه جذاب و فاکتور های دیگر باعث شد تمام مدت زمان نمایش را بدون خستگی به تماشا بنشینم و علاوه بر کسب اطلاعات تاریخی، از دیدن نمایش لذت ببرم. معلوم بود زحمت زیادی برای تهیه این نمایش کشیده شده است.
خسته نباشید میگم و آرزوی موفقیت در روز های آینده ی اجرا برایتان دارم.
دیدن این نمایش را قطعا و حتما پیشنهاد می کنم.

نکته: در بخش اول نمایش که دیالوگ های جناب سیاردشتی با صدای آرام بود، صدای سیستم سرمایشی سالن 3 باعث اختلال در شنیدن دیالوگ های ایشان حداقل برای بنده که ردیف 6 بودم شده بود، اما صدای خانم شه پرست به دلیل آنکه صدای رسا تری داشتند برایم شفاف بود.
در صورت امکان برای آن صدای آزاردهنده سیستم سرمایشی چاره ای بیاندیشید بهتر است.

ارادت.

از زمان نمایش «سیزده» تا امشب جناب کوشکی رو ندیده بودم، لذت بردم در انتهای نمایش ایشون رو ملاقات کردم و یاد سالیان قبل افتادم. ایشون همیشه حامی بازیگران جوان و تازه کار بودند و همیشه در کار های خودشون از آنها بهره میبردند و به شخصه برای ایشون احترام زیادی قائل هستم.
و اما درخصوص نمایش..
با نهایت احترام احترام احترام، نمایش خوبی نبود، در واقع هرچه تلاش کردم با داستان ارتباط عمیقی برقرار کنم نشد که نشد، در نهایت به همون حس های ابتدایی بسنده کردم.
اما پرفورمنس بازیگران عالی و فوق العاده بود، واقعا هر دو بازیگر به نحو احسنت بازی خودشون رو ارائه دادند و از بازیشون لذت می‌بردم اما مجدد نمیتونستم با داستان ارتباط برقرار کنم...
خسته نباشید به هر دو عزیز و جناب کوشکی.
ارادت.

پ.ن: خانم مهدی زاده چرا گریه میکنی؟ :) چیزی که من از گریه شما دریافت کردم عشق بود، عشق به کاری که انجام میدید.

والا برای این نمایش انقدر نقد و تفسیر های گوناگون و چندین صفحه ای دوستان لطف کردند نوشتند که من به شخصه نمیدونم چی بگم پس به خلاصه گویی اکتفا میکنم.
نمایش خوبی بود، تمامی بازیگران از جون و دل برای این کار مایه گذاشتند. اسماعیل گرجی خیلی باحال بودی، صدات خیلی خوبه واقعا، ایمان صیاد برهانی، آخ آخ، دلم برات تنگ شده بود John نازنین، ای کاش Robert هم بود کنارتون چون جاش واقعا خالی بود :) آخر نمایش دیدم داشتی سوت میزدی و حسابی انرژی داشتی و بالا پایین میپریدی. به خودم گفتم حاجی این انرژی از کجا میاد؟ دو ساعت نمایش رفتی این همه انرژی؟! احتمالا جوابش میشه عشق به تیاتر، هرچی نباشه داری "در تیاتر زندگی میکنی" جان، میفهمی که تیاتر زندگیته، جان؟ زندگیت..:)
خسته نباشید به تمامی عوامل گروه.
ممنون که نمایش امشب رو به مغز متفکر نمایش یعنی مادر آقای نویسنده تقدیم کردید.
دم شما گرم.

سال هاست که دست به دامن هستیم برای اجرای مجدد نمایش زندگی در تیاتر، اما تا الان که خبری نبوده.
ممنونم که حداقل پس از سال ها یک نمایش از دیوید ممت روی صحنه آوردید که جدا از اینکه خود این نمایش خیلی خوب بود، در بخش هایی از نمایش یاد و خاطره ی نمایش زندگی در تیاتر برامون زنده شد.
-جان... -جان...
-سیگار...
-...... به همتون (البته این دیالوگ یه جورایی مخصوص همین نمایش بود اما بازم حس و حال اون یکی نمایش رو داشت :)))
و از همه مهم تر:
کلمه ی زیبا و عاشقانه و تاثیر گذار و عامه پسند ح........ ... دیدن ادامه ›› ز....... :)

پ.ن: نمیدونم دیویت ممت توی همه ی نمایشنامه هاش با همین لحن مینویسه یا این مورد ایرانیزه شده؟ به هر حال که هیچوقت فکر نمیکردم یه فحش بشه بهترین دیالوگ زندگیم. منتقد های ح........ ز....... :)))))
ارادت.

درود.
نمایش بسیار خوبی بود.
با اینکه کاملا دیالوگ محور بود اما اصلا خسته کننده نشد و حتی پایان بندی نمایش طوری بود که من توقع داشتم نمایش ادامه داشته باشه و یه لحظه جا خوردم که تموم شد. تازه داشت جالب میشد :)
بازی جناب مومنی و تمامی بازیگران عالی و درست و دقیق بود و به شخصه از بازی جناب اسلامی بسیار لذت بردم، اولین نمایشی بود که از ایشون به تماشا مینشستم و به نظرم واقعا بازیگر با اتیکتی هستند. خیلی هم شبیه Dominik Szoboszlai بازیکن فوتبال هستند :))
در کل دیدن این نمایش رو پیشنهاد می کنم و عرض خسته نباشید به تمامی عزیزان دارم.

رفتی نمایش رو دیدی، فکر نمیکردی انقدر نمایش خفن و کار درستی باشه و حسابی سورپرایز شدی از اینهمه جذابیت و از اون طرف صندلی های خالی! به خودت میگی حاجی، جور در نمیاد، چطور باید نمایشی که پتانسیل داره تبدیل بشه به بهترین نمایشی که حداقل امسال دیدی، باید صندلی خالی اونم این همه داشته باشه!
حالا صبر کن، همینجا به خودت میگی وای حاجی نکنه حالا که تماشاگر زیاد نیست، این بازیگرا شل کنن و از جون و دل مایه نزارن؟ امشبم که بلیط ها تخفیف داشته دیگه بدتر! بعد یهو میبینی ای بابا اینا که اصلا حتی بیشتر از جون و دل و مقعد(با اشاره ریز به متن نمایش) مایه کذاشتن...
آهان، اینجاست که دیگه واقعا هرچی فکر می‌کنی نمیدونی چی راجع به نمایش بنویسی.. حالا بگو ببینم تو ام همینطوری هستی؟ اگه اینطوری هستی تبریک میگم مثل همیم :))))
آقا جفنگ گویی بسه، من همیشه بهترین نمایش های زندگیم رو توی پاییز دیدم، این هم تبدیل شد به یکی از بهترین(و صد البته متفاوت ترین) نمایشی که تو زندگیم دیدم.
خسته نباشید میگم به تمامی عوامل، و خواهش میکنم، خواهش میکنم اگه داری نظر منو میخونی، حتما به دیدن این نمایش برو، من واقعا ناراحت شدم نمایش انقدر خفن ولی صندلی خالی زیاد بود...

پ.ن: شادی روح نویسنده... :)